dag 53 en 54 Turpan

Ons reischema is enigszins van slag dit komt door de treintijden. We blijven nu dan ook 2 nachten in Turpan. Vannacht niet echt lekker geslapen, de beneden bedden hadden het bloedje heet want ze sliepen bijna in de kachel maar ik had het frisjes op mijn bovenbed en bovendien niet genoeg ruimte om zo te liggen als ik graag wil. Pling om 08.00 uur gaan opeens alle lichten aan, degene die nog niet wakker was wordt nu gewekt met veel licht en hele leuke pingelmuziek. Na een uurtje toch maar eens dat bed uit en eerst even de WC bezocht die beter is dan ik had verwacht en dan nog even lekker zitten lezen. We rijden nu door het Tian Shan gebergte en gaan ook regelmatig door een tunnel. Ik vind dit weer een heel mooi landschap. Al dat vlakke woestijn gedoe is maar niks. Maar de woestijn waar we de laatste 2 uurtjes door rijden slaat toch werkelijk alles . Het is een gravel woestijn, kun je je voorstellen, alleen maar van dat grijze gravel om je heen.Tegen 13.30 zijn we op station Daheyan, hier moeten wij eruit. We gaan nu met een busje naar Turpan, het busje heeft 18 zitplaatsen dus dat is voldoende maar meer ook niet. We waren tot nu toe wat verwend met een grote bus. De rit duurt ongeveer 45 min, de chauffeur heeft de sokken erin. Ook nu gaan we door de gravel woestijn, je moet er maar van houden. Om 14.30 zijn we in hotel Turpan. Het klassieke chinese hotel, helemaal opgetrokken uit witte tegeltjes. Tegelzetters hebben hier wel werk, want de meeste gebouwen zijn van buiten helemaal bekleed met.... jawel witte gamma tegeltjes. Tegen 16.00 gaan we nog even een stukje de stad in wandelen, echt maar een kilometertje of zo. We zijn allemaal een beetje moe naar de treinreis. We bestellen iets te eten van de engelse kaart en hoewel het lang duurt smaakt het prima en daar gaat het toch maar om. Dan terug naar de kamer wat gerommeld en rond 18.30 komt Floor aan. Ze heeft toch nog een visum voor China gekregen en is vandaag uit Bishkek naar Urumuqi gevlogen en vandaar met een taxi naar Turpan. Wij zijn blij haar weer te zien en zij is natuurlijk heel blij haar vriend Huwald weer te ontmoeten en met ons verder te mogen reizen echt wel een klein wondertje. Verder doen we deze avond niks heerlijk vroeg opbed en lekker slapen.

dag 54
We hebben bijna 12 uur geslapen want rond 09.30 ontwaken we. In het restaurant zitten de meesten nog te eten of druppelen zo langzamerhand binnen iedereen doet het rustig aan. Na het ontbijt gaan we de stad in. Eerst door de oeigoeren wijk en richting de Emin minaret. Het is een heel leuke wijk. Ze wonen hier allemaal aan een binnenplaats. Van buiten zie je de muren en grote deuren en als die openstaat zie je de binnenplaats waar dus de kamers rond liggen. Bij de meesten ziet het er opgeruimd en geveegd uit. Maar wel loopt het riool open langs de straat dus echt gezond zal het niet zijn, in ieder geval niet voor ons. We komen ook de slager tegen op de bakfiets, z'n halve koe hangt aan de beugel en hij snijdt er het gewenste stukje voor je af, weer eens iets anders. Hoef jij de deur niet uit maar komt de slager gewoon bij je op de stoep. Ook komen we regelmatig kleine winkeltjes voorbij waar van alles en nog wat wordt verkocht. Of een bakkertje wat z'n oven buiten heeft staan en de broodjes aan de binnenkant van een koepel plakt en ze smaken ook nog eens lekker. Op een gegeven moment zie ik iets ouds en vervallens in een zijstraat, en nieuwsgierig dat we zijn lopen we erheen. We zien een paadje om hoog lopen, het is hier erg droog dus je loopt door het stof van de modder en als we boven zijn zien we dat we op een begraafplaats staan. Hij is vervallen maar dat komt omdat hij dus helemaal van leem is en als het dan een keertje flink regent , verregent de boel natuurlijk. Maar we zitten nu wel wat hoger en hebben uitzicht over een stukje van de stad. We willen namelijk naar de Emin minaret maar zijn niet geheel zeker of we op de goede weg zitten, maar dan zie ik in de verte iets dus we zitten goed. We vervolgen de route door deze leuke wijk. We komen wat aan de rand van de bebouwing, in de oase van de stad. Turpan ligt namelijk in de woestijn. Er groeien hier heel veel druiven die gedroogd worden. Je ziet dan ook heel speciale gebouwtjes, allemaal met veel openingen, hierin drogen ze de druiven tot rozijnen. Na een tijdje zijn we bij de Emin minaret uit 1799 hij is gebouwd in afghaanse stijl en hoort bij de Sugong-Ta moskee. De moskee en minaret zijn in heel sobere stijl gebouwd gewoon van de lemen stenen maar wel met mooie patronen erin. Ook vanbinnen is de moskee heel sobertjes, heel anders dan we bv in Iran zagen. Wel zijn we onderweg hier naartoe ook 2 moskees gepasseerd, die waren in een heel andere stijl dan Iran maar wel met tegeltjes bekleed maar dan in chineze stijl zeg maar. Helaas zaten de deuren dicht dus konden we niet naar binnen. Vanaf het dak van de moskee hebben we een heel mooi uitzicht over de oase van Turpan. Natuurlijk ontbreken ook hier de soevenier winkeltjes niet en ja hoor wij gaan weer overstag voor een sjaaltje, ik zal het in geen jaren meer koud kunnen hebben want ik kan me nu op alle mogelijke manieren in sjaals wikkelen.
Op de terugweg kopen we nog een broodje bij de bakker die verorberen we op onze kamer met een bakkie thee en een verse knoflook iets anders hebben we niet als broodbeleg en je moet roeien met de riemen die je hebt. Wonder boven wonder smaakt het ook nog wel redelijk. Nu gaan we de andere kant op en geloof het of niet maar je komt opeens in een geheel andere wereld. Het hotel ligt een beetje op de grens van de oeigoeren wijk en de chinese wijk. En hiertussen zit dus een wereld van verschil. De provincie waar we nu in zitten is van oorsprong niet chinees maar behoort al decennia tot china en zo langzamerhand stuurt de chineze regering steeds meer han-chinezen deze kant op om het gebied maar meer chinees te maken. Hier zie je echt 2 werelden naast elkaar. We willen naar het museum waar de mummies liggen uit de Taklamakan, het kost even wat navragen maar we komen er. Een aantal liggen er werkelijk bij alsof ze nog maar pas begraven zijn maar ze dateren al van 662 tot 221 BC dus dat is best alwel een tijdje geleden. Een paar hebben ook nog gewatteerde jassen aan en ook nog sloffen aan de voeten. Een paar anderen zien eruit alsof hun huid nu van leer is maar je kunt wel heel goed de gelaatstrekken herkennen. Eentje is een echte chinees met hoge jukbeenderen maar sommigen van de andere hebben een meer europees uiterlijk. Dan nog even over de bazaar gelopen, nog een klotsje gekocht. En ook even bij de stoffen gekeken. Hele mooie kleurige stoffen. We willen wel eens weten wat voor materiaal het is. Dat is een beetje moeilijk om achter te komen. Wij zeggen cotton en plukken aan ons T-shirt oke roept de verkoper nee niks niet oke. Wool ja hoor weer oke maar de 2e verkoper is wat slimmer hij pakt een blouse die hij ook in de verkoop heeft en wijst op het etiket, het is polyester dat is wat ons betreft oke. We kopen het wel niet maar nu weten we het in ieder geval. We slenteren verder, drinken nog een granaatappel sapje, vers geperst, valt tegen vind ik, maar Conny vind het lekker, dat heb je soms zo, smaken verschillen. Tegen 19.30 terug bij het hotel en hier in het restaurant spicy baby chicken gegeten , lekker jongens, allee moest ik wel weer kluiven, eigenlijk niks voor mij, maar ja met al dat chinees en nederlands gaat de communicatie soms wat stroef. Wel hadden we een heerlijke fles wijn erbij en dat maakte ook weer veel goed. En last but not least, knoeien mag hier, die chinezen kunnen er ook wat van, ze slurpen en rochelen en laten regelmatig wat op de tafel of de grond vallen dus ach ja dan moet het maar.