dag 63 en 64 Beijing

Vanmorgen slow van start tegen 10.30 lopen we buiten en direkt voor het hotel staat een fietstaxi die hutongtochten aanbied. Wij zeggen tegen hem misschien tomorrow. Een poos later komen we hem op de fiets weer tegen en roept hij al uit de verte tomollow, wat een geheugen zeg.
De foto's die we tot nu toe hebben gemaakt willen we ook nog graag op een CD dus op zoek naar een grote fotozaak. Het branden vd CD gaat ongeveer 10 min duren. In de tussen tijd bekijk ik even een eetstokjes winkel. Werkelijk er is geen nee te koop op het gebied van dit chinese bestek. Terug in de foto zaak is de CD er ook. Ik informeer nu naar het afdrukken van de foto's, dit is mogelijk en het afdrukken van ongeveer 700 kost mij 50 euro dit vind ik wel acceptabel en we spreken af dat ze vanavond klaar zullen zijn. Bij KFC gaan we even naar de WC en besluiten er dan ook nog even een hapje te eten voordat we doorgaan naar de verboden stad. Via het tianmenplein lopen we richting de verboden stad, op het plein worden we aangesproken door studenten die een expositie houden en of we niet even 5 min. kunnen kijken. We weten het af te wimpelen , want het blijft nl. nooit bij 5 min en we hebben nu eigenlijk al tijdgebrek. Tot onze stomme verbazing mogen we bij de eerste poort doorwandelen we hoeven niet eens een ticket te kopen. (maar verder op dus wel zoals later blijkt)
De verboden stad is het woonverblijf van de chineze keizers geweest. De laaste keizer is in 1911 afgezet, tot zolang woonden ze in dit giga complex. Van de eerste poort tot de laatste poort had je 50 min. nodig en dan moest je stevig doorwandelen. Het complex is dus geheel ommuurd en je wandelt van het ene plein naar het andere. Voor de 3e doorgang moeten we een kaartje kopen en nu kunnen we weer verder. We bekijken nog een expositie van de schatten die van de zeebodem zijn gekomen, dit in samenwerking met een aantal zweedse musea. De tijd is een beetje kort dus we bekijken de meeste dingen in sneltrein vaart. We zien diverse verblijven waar weer een troon van de keizer in staat, wie en welke hij wanneer gebruikte dat durf ik niet te zeggen. Aan het eind van het paleis krijg je ook wat meer tuin, volgens mij was dit echt zijn prive verblijf en werd de keizer binnen de stad hier weer opgesloten. Om 16.30 verlaten we de verboden stad aan de achter kant, het gaat nl. sluiten dus we moesten eruit anders werden we zelf opgesloten. Buiten de muren worden we weer aangeklamd door hardnekkige soevenierverkopers, we kunnen ze gelukkig afschudden, want anders moeten we zeker bij betalen voor de vliegreis. We wandelen verder richting Behai park, hier starten ook veel Hutongtochten, we informeren even naar de prijzen, dit leidt alweer snel tot verwarde situaties, want de chinezen denken dat wij nu nog de tocht willen maken, maar nee die staat morgen op ons verlanglijstje. Nu wandelen we terug naar het plein van de hemelse vrede, dit is toch weer verder dan we denken. Als we er eindelijk zijn zie ik een Mac Donalds en waar ik ook heen ga op vakantie ik wil toch eigenlijk wel minimaal 1 keer bij de MAC eten dus Conny moet eraan geloven of ze het nu lekker vindt of niet.
Hierna halen we de foto's op die al klaar liggen en ook de boodschappen (allemaal snoep) die Conny hier vanmorgen achter heeft gelaten. Ze zeggen dus altijd dat ik de snoeper ben, maar ik weet wie het in werkelijkheid is. Dan lopen we nog door een heel mooi winkelstraatje en halen de beurs zo vaak te voorschijn dat hij op het eind helemaal leeg is en we afspreken morgen hier nogmaals heen te gaan en dat te kopen wat we nu niet meer kunnen betalen.
Ik sluit een lening bij C om nog even naar huis te kunnen bellen en te informeren of iemand en zo ja wie mij komt afhalen. Dit is geregeld Siebe en Hennie staan op Schiphol.
Dit gesprekje koste mij de lieve som van 7 yuan, nog geen euro dus en werd midden op straat gevoerd. In China hebben de meeste mensen geen douche en geen WC in de woning maar ook geen telefoon. De WC en de telefoon vind je dus in de straat. De telefoon durfde ik nog wel te gebruiken maar die WC's, we zijn al veel gewend maar als je er langs loopt mag je wel een knijper op je neus doen.
In het hotel maken we nog even een schema voor morgen, want help de tijd vliegt en we willen nog te veel.

dag 64
Om 07.00 uur gaat de wekker en na een kwartiertje staat er iemand kreunend op. C wilde nog graag een voetmassage doen, maar wij hadden er geen tijd meer voor, alleen s'morgens heel vroeg. Dus dat ging ook gebeuren. Na onze laatste euro's in de hal te hebben gewisseld gaan we via de hutongwijk achter het hotel weer richting shoppen waar we gister gestopt waren. Conny is weer harstikke goed in het afdingen. We kopen een stuk zijde en voor de verandering nog weer eens wat sjaals. Gister hebben we ook al een mooie theewinkel gezien daar gaan we nu heen en eerst nemen we plaats aan een tafel en laten ze ons verschillende theeen proeven en ook wat koekjes en snoepjes op basis van groene thee. We kopen hier jasmijnthee, dit is voor china de nr 2 thee. Oolong staat op 1, maar dit vind ik teveel naar spinazie proeven en groene thee staat op nr 3. Ook koop ik een prachtig mooi theeserviesje, dus als je bij mij op visite komt zal ik jullie thee op z'n chinees schenken. Alsof we nog niet genoeg thee op hebben, gaan we ook nog eens op zoek naar het Lao She Teahouse. Via wat achterafstraatjes en een aantal keren vragen en meelopen met iemand komen we bij het gewenste adres. Hier kopen wij natuurlijk weer het onvermijdelijke potje thee en nemen er deze keer heerlijke kleine cakejes en koekjes bij. Dit laatste zie je niet vaak in china. Na dit alles laten we ons per fietstaxi naar ons hotel brengen, want voordat we verder de stad in gaan willen we eerst onze troep wel even kwijt. Opa trapt ons voor 30 yuan naar het hotel. Spullen op de kamer gebracht en toen met de taxi naar de drum- en bell tower, want hier heb je nog een leuke hutongwijk (dit is een oorspronkelijke chinese woonwijk). We gaan eerst lopend de wijk in maar al snel komt een jongen met een fietstaxi ons achterop en we laten ons bepraten om met hem op hutingtocht te gaan. In eerste instantie stopt hij bij een winkeltje, maar we kunnen hem duidelijk maken dat, dat niet onze bedoeling is, wij willen zien hoe de mensen wonen. Hierna gaat het prima, hij kan ons heel veel over de wijk vertellen en ook zijn engels is redelijk te volgen. We bezoeken de hutong van een schrijver, die is nu als museum ingericht. Veel hutongs bestaan uit 4 gebouwen, die rond een binnenplaatsje zijn gebouwd. We komen bij de hutong waar de vrouw van de laatste keizer heeft gewoont. En hij vertelt ons dat als er 4 palen boven de deur zitten dan was het de woning van een rijke / hoge officier en dan had hij bij de deur op de stenen ook nog een drum, een ronde steen staan. Iemand uit een hutong met 2 palen mocht niet trouwen met bv iemand uit een hutong van 4 palen. Er was een groot standsverschil. Tegenwoordig worden de meeste hutongs afgebroken door de chinese regering. Maar we zijn ook in een hutong geweest waar wel 15 families woonden, je ziet dan na de deur, de poort, allemaal steegjes en gebouwtjes in elkaar omlopen. Overal werden kolen gebracht voor de komende winter. De meeste hutongs hier zijn uit de Ming periode. We nemen ook nog even een kijkje op een kleine markt die volgens onze gids 250 jaar oud was. Dan fietst hij ons naar het Behai park, hier hebben we nl. met de groep afgesproken. We gaan vanavond met z'n allen een pekingeend verorberen. We lopen naar het restaurant in het park en nemen plaats in een mooi zaaltje. We krijgen een heel diner voorgeschoteld, er volgen steeds weer nieuwe gangen. Gelukkig is er voor iedereen (voor mij dus ook) wel iets bij te eten. Wouter wordt nog even aangekleed als keizer en Frans als zijn hulpie en die bedankt hem dan namens de groep voor bewezen diensten. Op de terugweg willen we nog even langs het plein, want hier zou iets zijn in het kader van de olympische spelen (het duurt dan nog 1000 dagen tot de spelen). Helaas wij kunnen niet door het verboden paleis en hier hadden we wel op gerekend, dus we moeten fors omlopen. Sommigen wordt dit teveel en die nemen een taxi naar het hotel maar een deel van de groep houdt het bij de benenwagen. Terug in het hotel komt er nog een fiks karwei want de rugzak moet ingepakt. Gelukkig na heel wat gestouw en geduw zit alles op een plaatsje en kan alles (nou ja alles) mee naar Nederland.