Dag 49 Tash Rabat - Kashgar

Vandaag maar weer even achter de computer gekropen. Er zit nu met de wintertijd 7 uur tijdverschil tussen nederland en china. Vandaag in de loop van de middag gaan we met de trein naar turpan.

Na een warme nacht maar toch niet lekker geslapen, komt door de hoogte en bij sommigen van de alcohol, gaan we vroeg op pad naar de grens. We moeten er namelijk voor 12 uur zijn want anders komen we er het weekend niet meer door. Van de kir. grens tot de chinese controle ligt ongeveer 180 km en in china is het 3 uur later en daar sluit de boel om 5 uur voor het weekend dus het is echt noodzaak om vroeg te gaan. Om 7 uur rijden we dan ook, we zien de bergen langzaam roze kleuren van de zon maar de truck bereikt hij nog niet. De ramen zitten dan ook van onder tot boven onder het ijs en wij maar steeds een klein kijk gaatje proberen te maken. Na een klein uurtje net voor de eerste politiepost hebben we langs de weg in de stinkende kou nog even een plaspauze en dan op naar de controle. De militiar komt in de bus bekijkt alle paspoorten even en dan kunnen we weer gaan, duurde ongeveer 20 minuten. Nu gaan we op naar de echte controle. De zon komt zo langzamerhand in de truck en de ijsbloemen smelten van het raam. Het zicht wordt mooier, rechts zien we nog een meer liggen met langs de randen ijs en links staat een prikkeldraad hek. De afscheiding tussen Kirgizie en niemandsland en dan China. Zowel links en rechts liggen op enige afstand bergketens met sneeuw op de toppen. Kirgizie is het Zwitserland van Centraal Azie en dat hebben wij de afgelopen dagen gemerkt. Rond 11.00 zijn wij bij de 2e kontrole, we moeten met (ik moet uitloggn want de stroom gaat er binnen 5 min. af) ik zit nu in een internetcafe en ga verder met het verhaal. we moeten met alle bagage uit de bus, onze hoofdbagage mag op het dak blijven gelukkig. We komen in een steenkoude ruimte, er hangt wel centrale verwarming maar die werkt toch duidelijk niet. Eerst even naar het toilet een zinken gebouwtje met weer hele schone poepgaten in de vloer. Dan door de controle, dit blijkt op volgorde van onze lijst te moeten. Jan staat als eerste maar zit nog op het toilet, als het te lang duurt mag Sonja eerst. Daarna de volgorde aanhouden en we moeten wel achter de rode lijn blijven en mogen zeker niet op zijn balie leunen. Na 3 kwartier zijn we door de controle en gaat het grote hekwerk open en mogen we niemandsland inrijden. We gaan nu de Torugart pass beklimmen 3752mt en op de top moeten we van vervoer wisselen. Als we arriveren komt ook de chinese bus aanrijden dus het kon niet beter. We mogen zo door het hek lopen en stouwen de bagage in de andere bus. Dan gaat het berg afwaarts en na een half uurtje hebben we de eerste chinese check, weer een militair de bus in en alle paspoorten controleren. Gaat vrij vlot en dan begint de rit naar de echte douane controle. We rijden met een rivier op waar weinig water doorstroomt op dit moment maar die wel heel breed is. Langs de kant zie je zo nu en dan wat hele lage woningen en wat miniatuur mensjes en voor de rest woeste bergen. We zijn rond 16.35 bij de controle de bagage komt zeer stofvrij uit de bus, niet dus, alle koffers zijn grijs van het stof. We moeten weer in de rij, alle paspoorten worden gecontroleerd en we krijgen een stempel dan gaat de bagage door de scan en een half uur later zitten we weer in de bus. Nu gaan we op weg naar Kasghar het landschap wordt zolangzamerhand weer wat vriendelijker, je ziet weer fris groene weiden ( misschien wel rijstvelden) en weer dorpen en mensen op de straat. Bij ons hotel worden we met muziek en dans ontvangen. De kamer is prima de douche een beetje uitgeleefd. NA EEn heerlijke maaltijd volgens mij de lekkerste zins tijden en dat met stokjes gaan we lekker warm ons bed in.