Birobidzjan

10-10-2015.
Vandaag in de regen door Birobidzjan gelopen, het is de hoofdstad van de autonome Joodse oblast.

De stad is ontstaan in 1932 uit het dorp Tichonkaja-Stantsia (genoemd naar het spoorwegstation Tichonkaja, waarbij het ontstond) en kreeg de stadsstatus in 1937. Het werd de hoofdstad van de door Stalin gevormde Joodse Autonome Oblast. Door Michail Kalinin (een belangrijke vertrouweling van Stalin) werd met betrekking tot het gebied gezegd: "Birobidzjan beschouwen we als een Joodse nationale staat".

In werkelijkheid bleken maar relatief weinig Sovjet-Joden belangstelling te hebben zich in het autonome district te vestigen. In 1939 maakten de Joden slechts 18.000 inwoners uit op een totale bevolking van 108.000 van het district. Kort na de oorlog kwam er nog een kleine migratiegolf, die het aantal joden in 1948 op 30.000 bracht. Vanaf dat jaar maakte Stalin een einde aan de bevordering van de joodse cultuur in dit gebied, zodat het voor joden niet langer interessant was zich er te vestigen. Sinds de val van de Sovjet-Unie is het Joodse aandeel in de bevolking gedaald tot minder dan 5%.

Het regent als we uitstappen, wij snel de hal in. Els en Elly gaan op zoek naar kaartjes om aan het eind van de middag de electriska naar Khabarovsk te veroveren. Dit gaat hun zeer vlot af. Nu willen we onze rugzakken nog kwijt maar bij die balie is nog niemand gelukkig arriveert er na een minuut of 10 een mevrouw die onze koffers in ontvangst neemt voor 110 roebel per stuk.

We eten en drinken eerst nog even ons broodje op en onze thee die we meegenomen hebben uit de samovar in de trein. Het blijft regenen, we besluiten toch maar de stad in te lopen en als we een cafeetje tegenkomen gaan we wat drinken. Als eerste komen we buiten de menora tegen, de 7-armige Joodse kandelaar. Hij staat buiten het station in een fontein, die nu buiten werking is.

We lopen bij een parkje langs en zien dan een monument uit 1941-1945, de vlam brandt er hier wel bij. Daar lopen we tevens de Lenina ulitsa, straat in, op de hoek een cafe en pizzeria maar dicht. Dan zien we de synagoge en een gebouw ernaast opdoemen en tevens een cafe met joodse letters. Helaas ook nog dicht en het druppelt lekker door. Dan komt er een school, waar nu ook leerlingen aanwezig zijn, daarnaast de bibliotheek en het museum. Deze gebouwen hebben allebei een engelse tekst op de gevel, wij kunnen nu lezen over hun ontstaan en bestaan. Het museum gaat om 10.00 open.

Dan steken we de weg over en lopen langs de uitgever van de enige Jiddische krant in Rusland. Ook hier weer een bord met engelse tekst en uitleg. Ik heb ondertussen een paar koepeltjes ontdekt, de kerk , hopelijk is hij open en gelukkig ja, de deur gaat open. Binnen is het lekker warm en we gaan hier dan ook lekker op de bankjes langs de kant zitten. Terwijl we weer wat opdrogen, komen er best nog wel wat mensen binnenlopen. We zien ook een vrij jonge priester de kerk inlopen en achter een deurtje in het altaar verdwijnen.

Na een halfuurtje vertrekken we weer, de klokken zijn druk aan het luiden en er verzamelen zich wat mensen in de kerk. We lopen door een parkje, zien diverse beelden mooi en minder mooi. Dan doemt er een cafeetje op wat open is, helaas voor de dames schenkt ze alleen maar thee en hier nemen we allemaal genoegen mee. We doen er weer extra lang over en nemen er zelfs een 2e, want de regen houdt maar aan.

Rond 10.00 lopen we terug, bij het museum kunnen we naar binnen, we zijn hun eerste gasten van vandaag. Er is een onderdeel met opgezette dieren, en echt weer heel mooi tentoongesteld. We zien, de tijger en de beer en nog vele kleinere dier soorten, vogels en vissen. Volgens Elly kan Naturalis nog iets leren van de opstelling zoals ze dat hier in de musea doen. We doen weer rustig aan, want we moeten de tijd door komen tot onze trein vanavond vertrekt.

De volgende zaal geeft een beeld van de historie van het ontstaan van de joodse oblast, denken wij, want alle tekst is in het Russische. We zien een 9 armige kandelaar, dat is vreemd die zijn toch altijd 7 armig? Maar later even gezocht op het internet, en de 9-armige is de Chanoeka kandelaar, en de 7- armige, de menora kandelaar.
Ook is er weer de onvermijdelijke tentoonstelling over de oorlog.

Ook even bij de buren door de deur gekeken, nee dit is geen museum zeggen ze, dit is de bibliotheek en we mogen er niet verder in. Dan naar de synagoge. Als we er aan komen lopen blijken er meer auto's te staan dan zostraks en wij het terrein op. Elly loert even door de ramen en ziet dat er een dienst gaande is, die willen we niet verstoren, het is vandaag Sabbath. We doen een rondje om de "kerk" en gaan dan naar het cafeetje wat er naast ligt.

Hier worden we naar boven verwezen, ze zijn hier bezig een tafel klaar te maken voor gasten, glazen en borden en koekjes worden klaar gezet. Wij schuiven aan een ander tafeltje aan en krijgen direct de menukaart aangereikt, helaas weer in het Russisch.
We bestellen koffie en thee en pannenkoekjes, blini's is nu het toverwoord, erbij.
Ze smaken prima, ook hier verlengen we onze zit zolang mogelijk maar uiteindelijk gaan we weer.

En het regent nog steeds en het gaat ook niet droog worden lijkt het.

Weer bij de synagoge langs, maar nu is er een zanggebeuren bezig, wij durven niet in te breken en daar gaat onze kans om de synagoge van binnen te bekijken. We dwalen naar de Pionerskaja straat op zoek naar het kunstmuseum. Met behulp van de app van Jan, die heel vaak van pas komt, zien we na enige tijd dat we nog maar halverwege zijn. En het blijft maar regenen en er ontstaan dikke plassen op straat en op het trottoir.
We gaan terug besluiten we. We steken weer even aan bij een bakkertje, eten een broodje en drinken er wat bij en drogen weer een beetje op.

Dan gaat onze weg in de regen langs de rivier de Bira of de Bidzjan, wij weten even niet welke. De stad heeft zijn naam aan beide rivieren te danken. Er loopt in ieder geval een mooie boulevard langs de rivier, met zo nu en dan een prieeltje met dan soms ook nog een beeld. We eindigen bij het theater, waar een verkoop van bontmantels aan de gang is. Toch maar niet gekocht.

Dan door het parkje terug richting station, nog even een blik in de bijenkorf en de V&D geworpen, maar het is het net niet. Op het station settelen we ons in het cafeetje en drinken een theetje, want de koffie is oplos en dat is niet echt de bedoeling.
Nu is het wachten op onze trein die om 18.15 vertrekt.

Ook deze trein is weer mooi op tijd, hij staat al een poosje op het perron maar de deur gaat pas 20 minuutjes van te voren open.
Ik denk nog dat het wel druk zal worden maar dit is echt niet zo, we hebben ruimte genoeg in de wagon. Het is een treinstel met 3 plaatsen aan beide kanten van het middenpad, en ook nog eens een breed middenpad. De bankjes zijn wel hard om op te zitten, Els krijgt er een houten kont van.

Helaas is het donker en zien we niks meer als de trein door het landschap reist naar Khabarovsk. Hij stopt een keer of 5 en heeft 2 uur en een kwartier nodig om er te komen. Net voordat we de stad bereiken, gaan we over de Amoer / Amur er ligt echt een hele lange brug over, jammer dat we dat nu ook niet goed kunnen zien. Als we de stad binnen rijden zien we eerst veel lichtjes van de industrie en daarna verschijnt de stad.
Buiten het station staan taxi's te wachten en we treffen het met onze chauffeur. Als we aankomen bij het appartement wat we hebben geboekt is er niemand aanwezig met de sleutel en we krijgen ook geen gehoor op hun telefoon nummer, de taxi chauffeur belt voor ons omdat wij geen Russische kunnen verstaan.

We hadden eerder deze week al een mailtje van ze die wat te denken gaf, daarom hadden we wat voorwerk gedaan en een andere hotel in dezelfde straat gevonden. De taxi rijdt ons daar heen en gelukkig er is ruimte. We slapen nu in een superhotel met alle voorzieningen heerlijk.