Vladivostok dag 3

Vrijdag 16 oktober

ook vandaag weer het nodige gedaan. Het weer zit erg mee, vanmorgen eerst nog wat mist, maar later volop zon.

Na een vroeg ontbijt, we zitten al om 08.00 uur aan de tafel, het is er een beetje drukker dan gister, daarom hebben we ook een tafel naast een groot tv scherm met muziek erop. Wie wil dat nu s'morgens vroeg al zien en horen?

Rond een uur of 9 nemen we een taxi naar Russky eiland, dit ligt voor de kust van de stad en is sinds 2012 verbonden door een brug met het vasteland.
In 2012 is er een grote universiteit geopend, voorheen waren er in de stad 4 universiteiten maar op last vd president moest dit 1 worden, hiervoor is er op dit eiland een giga campus gebouwd.

We rijden eerst door de stad en vinden dat we maar wat vreemd heen en weer rijden voordat we eindelijk brug 1 passeren, de golden horn bridge. Dan na nog een poosje gaan we over de Russky brug, het is de langste tuibrug, totale lengte 3100 mt.

Al snel komen we dan langs de gebouwen van de universiteit, volgens onze chauffeur is het wel de moeite om er even rond te lopen. Hij spreekt een beetje engels. In de wintermaanden is hij navigator op een ijsbreker en nu rijdt hij op een taxi. Hij snapt niet helemaal waar we heen willen en kijkt met een zekere regelmaat op onze kaart. Zelf weten we het ook niet precies, maar er zijn een aantal forten, kazematten, bunkers uit de tijd van de "Japanse" kwestie. Wij willen er graag uit bij fort 11, volgens het meisje van het hotel gister tevens einde vd weg en een busstop.

Hij stopt nog een paar keer en wijst op onze kaart einde van de baai, jaa daar zijn we nu zien wij ook op de kaart, maar we willen graag naar fort 11. Weer de weg op, een mooie 4 baans weg met weinig verkeer. En dan opeens einde weg. Er staat een shovel geparkeerd, aan de chauffeur daarvan vraagt hij nog iets en dan draaien we een zandweg op en komen na 5 minuten bij een militair museum.

Hier ligt een waakhond en de kassa wordt bediend door een "oud" militair zo lijkt het. Hij wijst ons nog eens aan op zijn kaart waar we zijn, oke. Het museum is heel mooi zegt de chauffeur, maar hier hebben wij geen belang bij. Weer in de auto en terug naar de verharde weg en hier dropt hij ons. Kosten 650 roebel.

Wij lopen nu zelf het weggetje omhoog en na een kleine kilometer verschijnt daar de eerste vervallen bunker. De zon is nog niet helemaal doorgebroken, maar terwijl wij daar rondstruinen komt hij er door en hebben wij een mooi zicht op het water van een van de vele baaien en wat huisjes die er beneden liggen.

We lopen nog wat rond en zien dat het een heel complex is, bunker, fort, kazemat nr 11. De bomen hebben prachtige herfst kleuren en de vogeltjes vliegen ons om de oren. Een specht is bezig in 1 van de telefoonpalen een nest te hakken en gaat onverstoorbaar verder, ook als wij hem op de foto willen zetten.

We hoopten nog een beetje zo door te kunnen lopen naar fort 12 maar dit lukt niet, op een gegeven moment is het afgelopen met de track en moeten we terug naar waar we gestart zijn.


Lopend langs de A2 vervolgen we nu de weg, terug richting brug. We hopen dat de bus ons achterop komt maar voorlopig is dit nog niet zo. Nu is er meer verkeer dan zopas, zo lijkt het in ieder geval. Op een gegeven moment zijn we bij een bushalte, maar wachten op de bus waarvan we niet weten wanneer hij komt is niet zo zinvol, dus we lopen door.

Nog niet zo heel veel verder, horen we achter ons iets en jawel een bus, wij zwaaien, hij stoppen en wij naar binnen. De bus zit en staat al helemaal vol, maar wij passen er toch nog bij. Na een kwartiertje zijn we bij de universiteit. We gaan er hier uit om een kijkje te nemen.

Bij de poort zien we wel wat bewakers staan maar wij doen alsof we gek zijn en lopen zo door, geen probleem. Dan op naar de plattegrond, door het hoofdgebouw willen we naar achteren lopen en hier langs het water over de boulevard lopen en hopelijk ergens een koffie/thee scoren.

Nog geen stap binnen en halt, bewaker, hij vraagt wat maar wij weten niet wat, dan komt hij met ausweis, nee wij hebben niks bij ons en zijn hier zomaar even op bezoek. Geen succes we worden er weer uitgebonjourd we moeten maar buiten om lopen denken we dat hij zegt. We lopen nog een eindje maar stuiten steeds op gebouwen en zien geen doorgang, terug naar de bushalte dus.


Bus nr 15 brengt ons over de bruggen weer terug naar de stad, en rijdt en stopt en rijdt en stopt. We kunnen ook nu niet zitten, ik ben het op een gegeven moment helemaal zat. Gelukkig zien we dan een bekend iets de kerk met de blauwe en gouden koepels. Een halte meer naar beneden stappen we uit en lopen naar de boulevard.

We besluiten weer te gaan lunchen bij Chicago, hier hebben we gister ook heerlijk in het zonnetje gezeten en ook nu is dat weer het geval. Het is er wel wat drukker en de bestellingen duren wat langer maar we zitten heerlijk.

Hierna gaan we naar de wandelpromenade, de Admiraal Fokina street. We hebben nog wat roebels en die moeten eigenlijk nog wel gespendeerd worden. We lopen heen en weer, bezoeken alle juweliers en gaan nog een keertje naar Swarovski en aan het eind van de tocht , zijn er wat roebels omgezet in producten maar niet bij iedereen.

We zien onze laatste trein nog onder ons langs rijden , lopen door een gangetje met allemaal snijbloemen. De Russen houden wel van bloemen, want ook in de tuinen en parken en plantsoenen staan altijd veel bloemen. Ook zijn er in dit gebied op de muren veel schilderingen, sommige mooi, andere minder mooi.

We lopen boven langs de boulevard terug richting ons hotel. We hebben nu nog een mooi gezicht op de Amursky bay en zien zelfs mensen zonnebaden op het strand en zwemmen in zee. Verderop langs de boulevard, hij wordt hier wat ouder en vervallener, zien we sport attributen, dit is vast in de sovjet tijd een sportcomplex geweest.

Restaurant en souveniershop Nostalgia vinden we nog, staat in de LP en is vlakbij ons hotel. Wel mooie dingen maar..nee. Dan nog een koffie en theetje met taartje bij hotel Priomorsky . Hierna de tas inpakken. Els doet nog een rondje in de buurt om haar geld in te wisselen, c.q. nog iets te kopen. Het duurt een beetje lang maar het slaagt.

Ik pak ondertussen mijn rugzak weer in, wat weg kan komt in de prullenbak en wat in de handbagage moet, ligt op het bed. "alle" souvenirs gescheiden en zorgvuldig ingepakt, ik ben klaar voor vertrekt.

Rond een uur of zeven lopen we terug naar het ons bekende restaurant en ik bestel een soepje met een heerlijke focaccia rozemarijn. Gister zo lekker dat moet vandaag weer. Helaas, de ober levert een focaccia met pesto af, die heb ik woensdag geprobeerd ook wel lekker maar de andere was net ietsjes beter. Elly terug naar de balie met 2 focaccia, Els had het ook besteld, en de ober zegt ja maar dit is rozemarijn op Elly haar commentaar dat we een andere hadden besteld. Nee hoor dit is pesto, nog iemand erbij en dan oh ja.


Als de anderen arriveren, zijn ze wat te hard en niet zo lekker als gister een beetje een afknapper dus. En dat op onze laatste avond , maar het mag de pret niet drukken.
We hebben een prachtige 6 weken achter ons. De Russen hebben zich van hun beste kant laten zien, het weer was meestal top, en alles verliep voorspoedig.
Zo traag en slecht als de voorbereiding in Nederland verliep, zo vlot en goed ging het hier in Rusland.

Voor de laatste keer Sweat Dreams in Russia.