Olkhon, zondag

zondag 27-9-2015

Vandaag echt een heerlijke dag gehad, het weer werkte mee de omgeving was helemaal fantastisch. Gister dachten we toch alledrie , ieder voor zich , help! waar zijn we beland! op welke planeet zitten we nu. Echt het dorpje Khuzhir is met geen pen te beschrijven, planken , zand, modder, afval, hekwerken etc. Zelfs in de lonely planet staat het onliefelijke , het niet mooie dorpje, dat zegt eigenlijk al genoeg. Gelukkig was "ons" huis wel een plaatje en zeker ook het uitzicht over het Baikal meer.
De naam van ons huis is Philoxenia, gastvrijheid is de betekenis, behandel de gasten zoals je ook zelf behandeld wil worden.

Vanmorgen bij het wakker worden de gordijnen een stukje open gedaan en genoten van het uitzicht, het weer ziet er goed uit en het meer ligt er bladstil als een plaatje bij.
Lekker bakje thee op bed nog wat lezen en heerlijk rustig opstaan, super dit is vakantie.

Na ons ontbijt starten we met een rondje in de omgeving, we beginnen bij het kerkje. Als we naar binnen gaan blijkt er een dienst aan de gang te zijn, wij gaan maar weer naar buiten. Eenmaal buiten, worden de klokken geluid een mooi geluid en ook leuk om te zien hoe fanatiek de jongen hiermee bezig is. Ook onze gastheer komt naar buiten, de dienst blijkt afgelopen en hij nodigt ons uit om de kerk te bekijken. Hij geeft aan dat 10 jr geleden de kerk niks was toen zij hier kwamen, hij is toen begonnen de kerk op te knappen en diensten te houden. Nu 10 jaar later is de kerk prachtig beschilderd. Het blijkt dat iemand die hier een keer langs is geweest en bij hem logeerde iets terug wilde doen en die bleek schilder te zijn als weder dienst heeft hij toen de hele kerk geschilderd en werkelijk prachtig. We krijgen ook uitleg over wat wat is en waarom het op de muren staat. Hij kan heel aanstekelijk vertellen.

Dan dwalen we langs de kust richting Sjamaan Rots, we zien onderweg ook wat bomen met linten en sjaals erin, dit zijn wenslinten en om de goden gunstig te stemmen. We maken de ene mooie foto naar de andere en zijn helemaal blij dat we hier zijn. Gister nog zonder het van elkaar te weten een beetje teleurgesteld, help wat moeten we hier 4 dagen, maar nu weten we waarom we ons hier 4 dagen settelen.

De bodem is hier kaal, bedekt met gras en of plantjes of helemaal zonder iets, wat er dus ook voor zorgt dat bij een bui alles begint weg te stromen. Later horen we dat het 3 dagen heeft geregend vandaar dus al die stromen op de grond. Maar nu is het mooi weer en de zon komt er zelfs door.

Vlak voor Sjamaan Rock 1 vd 9 heilig plaatsen in Azië staan een stel "gebeds" palen met tig linten eraan, het ziet er heel mooi en fleurig en kleurig uit. Ook hier maakt ons fototoestel weer overuren.

Zagen we tot nu toe weinig honden los rond lopen, of zo wie zo weinig huisdieren, dan is dat hier wel anders, er zijn genoeg loslopende honden en zo nu en dan een kat.

Bij sjamaan rock nemen we even de tijd om te zitten en onze zonden te overdenken, dit duurt natuurlijk niet lang, want die hebben wij niet, eh hum. We zitten aan de kust en hebben een prachtig zicht op de witte rots die de zee, meer, een eindje insteekt.
Er vliegen wat eksters en kraaien rond, die duidelijk plezier hebben in hun vlucht, ik probeer ze te vangen met de camera, maar ze zijn me meestal te snel af.
De Chinese buren van het eten van gisteravond treffen we hier ook weer, ze komen uit Hongkong en het meisje vindt het hier vreselijk koud. Ik schat dat het zo'n 8 a 10 graden is.

We lopen weer langzaam terug naar het dorp en gaan op zoek naar een lunchadresje. Alles ligt er net zoals gisteravond, wat verlaten bij , de meeste dingen zijn dicht en al helemaal afgesloten. We lopen via een modderige weg als we wat bordjes zien en daarop af koersen, het lijkt DE homestay van Olkhon te zijn Nikita. Deze meneer is wereldkampioen tafeltennis geweest, en heeft later in zijn geboorteplaats Khuzhir het toerisme geïntroduceerd om op die manier de economie nog een zetje te geven.

Hier wilden we eerst verblijven maar alle kamers met douche en wc waren bezet, we gaan er nu even kijken, want misschien kunnen we er wel lunchen en yes dit is mogelijk en voor 250 roebel krijgen we bietensoep, een bord met een soortement omelet met vleesvulling, patatjes, komkommer en als toetje flensjes met jam. Het smaakt prima en we hadden ondertussen wel trek. We vragen of we s'avonds ook kunnen dineren maar dat is niet mogelijk ze zitten helemaal vol met gasten en dan is er geen ruimte voor buitenstaanders.

We dwalen verder door het dorpje, over modder en zandwegen. Elly maakt prachtige troepfoto's. We vinden zowaar een winkeltje wat open is, kopen een flesje fanta en een potje nutella hebben we weer even wat anders op het brood morgenvroeg.

Dan zien we in de verte een "vakantieparkje" liggen waar we volgens onze gastheer vanavond wel zouden kunnen eten, we besluiten om er langs te gaan voor een cappuccino. We hebben er een prachtig uitzicht over zee maar het restaurant is dicht en verder lijkt het ook een beetje alsof er geen gasten zijn. We lopen langs de waterlijn weer terug richting het dorpje en komen daarbij de nodige fotogenieke objecten tegen.

We spreken met onze gastheer af om morgen met hem naar Cape Khoboy, helemaal op het noordelijke puntje, te gaan, dit is een must geeft hij aan. Daarna doen we nog snel wat boodschappen voor de lunch van morgen en settelen ons dan voor het diner bij de Burjatische buren. De mevrouw schotelt ons een lekker diner voor, wel met vis maar die laat ik liggen. Els zorgt dat hij toch gedeeltelijk wordt opgegeten.


Hoi Rennie en Rino mooi dat het zo goed gaat met mien de kat, Ghismo dus.