Van Irkutsk naar Olkhon

Zaterdag 26 9 2015

Vanmorgen al vroeg door de provodnitsa gewekt een man deze keer. Hij komt super vroeg langs vind ik, wij hadden de wekker op 7 uur staan omdat we er om 08.35 uit moeten, maar hij staat al voor 7 uur bij de deur. Ik haal eerst snel een bakje thee zodat dat nog wat tijd van afkoelen heeft. Dan zie ik dat er mensen al druk bezig zijn, hebben wij de tijd misschien niet goed. Gelukkig dit is niet zo, ik denk dat ze iedereen vroeg wekken omdat de meesten er in Irkutsk uit moeten en ze de deur naar de wc en wascabine een half uur van te voren op slot draaien en dan hebben we voldoende tijd om er gebruik van te maken. Wij kleden ons eerst snel aan en beginnen dan aan ons ontbijt van yoghurt en brood.

We denken wat achter te zijn op schema met de tijd, omdat we de stops en het schema niet meer helemaal kunnen volgen maar we stoppen mooi op tijd in Irkutsk.
Op het station of liever gezegd op het perron staat al een meneer te wachten met een bordje PASMA ja dat zijn wij, hij ons in de auto gebonjourd en op weg naar de bus denken wij. Maar hij stopt bij een hotel, ik nog vragen bustickets hij wuift dat wij die kant op moeten maar wij willen eerst die tickets, hoe zit dat?
Hij belt en naar dan blijkt is onze opvang mevrouw Tatjana hier en de bus , niet een openbaar vervoer bus, hadden wij wel gedacht , maar een " taxi" bus neemt ons straks mee en dropt ons ook direct op het goede adres.

Ze geeft ons alvast een plattegrond van Irkutsk en wat info en zegt om 10.00 uur hier weer en dan is de bus er ook hij moet ook wat mensen van het vliegveld halen. Wij gaan naar buiten voor een koffie en thee maar het regent dat wij besluiten terug te gaan naar het hotel en daar lekker iets te gaan drinken.

Heel onrussisch tot nu toe, schuift onze bus taxi nog wel 2 keer op in de tijd maar uiteindelijk rijden we om 12.00 uur samen met 10 chinezen die ook naar Olkhon gaan de stad uit. De chinezen hebben de vreemde gewoonte om op het moment dat de bus weer wil rijden nog naar de WC te gaan of te moeten, wij doen dat altijd direct als hij stopt.

In eerste instantie blijft het landschap er wel wat uitzien als voorheen, maar dan krijgen we opeens naaldbomen met gele naalden in beeld, de lariks. Ik vind het best wel een vreemd gezicht om te zien, je denkt altijd aan groene naaldbomen, maar inderdaad deze soort is er ook en ik zie hem hier nu voor het eerst bewust met gele naalden. De weg is in het begin ook nog goed en ook zijn er nog met regelmaat huizen. En wat ik hier meer zie dan tijdens de hele reis tot nu toe zijn koeien, dit is meer veeteelt gebied dan denk ik. Waar die koeien nu precies verblijven als er 2 meter sneeuw ligt ? in de stal of....

Rond 14.00 uur gaan we even aan bij een wegrestaurantje om snel een korte lunch te doen, wij nemen genoegen met een bakje chai / thee en een zakje chips voor de lekkere trek, wij hadden nog broodjes van de markt in Taishet.
Ook nu moeten ze weer naar het toilet als we weg willen, Elly wordt hier niet goed van maar zij zijn zich van geen kwaad bewust en voor onze eigen gemoeds en hartrust moeten we dit maar op de koop toe nemen.

De weg wordt steeds smaller maar ook rustiger en dan opeens weg, weg, en is het een vlakte van modder waar meerdere sporen doorlopen die de chauffeur naar eigen believen kan volgen. We hebben voor het eerst een chauffeur die van snelheid houdt en ook hier houdt hij het tempo erin. De begroeiing van bomen is verdwenen en het is een heuvelachtig gebied met gras, riet en andere laag plantige bedekking. Het heeft de afgelopen periode hier wel geregend want we zien behoorlijke waterplassen. Ook zien we nu huizen met hele grote omheinde weilanden hier zullen ze dan in de winter hun vee wel binnen hebben lopen.

Al een poosje wacht ik om een blik op het Baikal meer te kunnen werpen en ja daar doemt het mystieke meer op. We rijden over een pas waar op de top een oude man , sjamaan, reiziger of.. staat uit te kijken aan de andere kant een paar palen met allemaal vlaggetjes erom een samanistisch heiligdom.

Ik zie nu het dorpje van waaruit de Ferry vertrekt naar Olkhon je spreekt het uit als het olgon. Er is een kleine zeestraat tussen het vaste land en het eiland. Voor de Ferry staan wel 10 auto's te wachten maar wij scheuren ze voorbij en komen vooraan te staan. De 5 auto's die erop passen manoeuvreren er nu net achteruit af. Wij erop rond 16.30 is het nu, maar we moeten in de auto blijven. Elly die voorin naast de chauffeur zit kan wel even uit stappen . Het regent zo nu en dan lichtjes . Na 5 a 7 minuten zijn we op de andere kant en rijden het hier compleet kale eiland op, het had wel wat rotsklippen aan deze kant.

We rijden over modderige paden verder het eiland over dat max 71 km lang is en max 15 km breed. Het deel waar we nu rijden is kaal zo nu en dan zien we "gebedspalen" met vlaggetjes. De oorspronkelijke bewoners de Buriaten geloven in Sjamanisme en vereren de natuur.Onze chauffeur gooit volgens Elly een muntje uit het raam als hij zo'n paal passeert.

Na ongeveer een uurtje, we rijden langs de westkust en zien het vaste land liggen komen we in het plaatsje Khuzhjir . Hier verblijven de meeste toeristen. Het is wel wat een bizar gezicht het is 1 grote zandvlakte met wat heuvels, duinen en omdat het schijnbaar flink geregend heeft zie je allemaal stroomsporen. De chauffeur levert iedereen af bij zijn haar adres. Wij zitten in een nieuwe woning met prachtig uitzicht op lake Baikal. Residence Philoxenia.

Onze gastheer en vrouw spreken goed engels. Anastasia loopt mee en legt wat dingen uit. Ze hebben beiden gestudeerd in Frankrijk en elkaar daar getroffen. De boven verdieping van hun huis verhuren ze nu en beneden zijn ze aan het afbouwen. Later blijkt het huis wel gehorig te zijn we horen s'avonds de kinderen beneden erg goed.

Na het droppen van de bagage gaan we eerst op zoek naar wat eten. Dit blijkt nog een hele klus te zijn, elk cafe of restaurant wat we passeren is gesloten. We zien wel wat kleine supermarktjes. Uiteindelijk een klein tentje gevonden hier eten we gevouwen deegflappen met gehakt en dumplings / manty's met gehakt. Het smaakt prima. In het donker zoeken we een supermarkt voor de ontbijt aankopen en de weg terug naar de woning. Dit valt nog niet mee in het stromenlandschap van weg, trottoir en water. Maar we komen er weer.