Taishet Igor en Elena

vrijdag 25 september

Vanmorgen rond 08.30 wakker na een beetje onrustige nacht. Els en ik delen een bed en je wilt elkaar niet wakker maken maar daardoor slaap je toch wat minder rustig.
Ik doe een opfrissertje in de douche, die bij ons die naam niet zou hebben denk ik. Er is een wc en een bad met douche kleed, een wastafel en de wasmachine en droger staan er. Alles is tip top schoon maar verkeerd in een andere staat dan wij gewend zijn.

Igor maakt het ontbijt klaar, we krijgen allemaal een bordje pap, al heel lang geleden dat ik dat heb gegeten. Er staat brood en worst op tafel en zelf gemaakte confiture. Het smaakt allemaal goed. We drinken er thee bij.
Na het ontbijt gaan we met Igor op pad. Elena is al naar haar werk , ze geeft muziekles op school.

Het is buiten wel koud maar gelukkig droog. We beginnen rond 10.00 uur aan een rondwandeling door Taishet. Vanuit de woning gaan we door een wandelpaadje naar de hoofdstraat. Vroeger kwam hier al het verkeer langs wat naar Moskou ging of van Moskou kwam richting Irkutsk, tegenwoordig ligt er een rondweg om het dorp.
We wandelen bij de houten huizen langs en krijgen uitleg over van alles en nog wat. Dat is het mooie als je met een local op pad bent. We gaan bij het museum langs waar de geschiedenis van de streek is uitgebeeld. Igor geeft uitleg over de vele dingen die zijn uitgestald. Er hangt ook een grote foto met allemaal raamdecoraties. Omdat de mensen ook hier tegenwoordig kiezen voor kunststof kozijnen en dan komt meestal de decoratie rond de ramen niet meer terug. In deze decoraties zit tevens vaak een bepaalde betekenis. Op zijn tocht om deze dingen te fotograferen kwamen hij en zijn vriend ook nog een dubbele adelaar tegen , het symbool uit de tsaren tijd, hij was zeer verbaasd dat ze dit nog vonden, want tijdens de sovjetperiode was dit verboden. Ook was er eentje met een zon, die ging eigenlijk nog terug tot voor de Russisch orthodoxe tijd en moest zorgen dat de geesten buiten bleven. De raam decoraties zijn vaak blauw en dit is ook een Russisch Orthodoxe traditie en verwijst naar de hemel.

We lopen door de "hoofdstraat" en komen langs een monument waar alle oorlogen en veldslagen uit de Russische tijd, tot en met de Tjetjeense strijd, worden herdacht, in die tijd zijn er ook 3 mensen hier uit het stadje gestorven. Er staan ook nog een paar tanks. We vervolgen de weg en komen dan achter het station uit, hier steken we middels een trap en loopbrug over naar het station. Taishet is een knooppunt van 4 spoorverbindingen, naar het oosten, het westen, het noorden en het zuiden. Beneden ons staan wagons vol met hout, dat zie je hier veel, hout is een product wat ze gebruiken om de kachel te stoken, de huizen te bouwen en meubels van te maken. Daarnaast staan wagons vol met steenkool dit wordt niet veel bij de mensen thuis gebruikt geeft Igor aan dit is meest voor de industrie. We lopen door het station en kijken daar naar de treintabellen , Igor geeft ook aan dat je er eigenlijk niet mag fotograferen. Dit hebben wij al veel gedaan en heeft tot nu toe geen problemen opgeleverd.

Achter het station zien we een watertoren op rijzen die door de Italianen is gebouwd in 1905, hij is nu niet meer in gebruik. Er is op het gebouw ook een momentum voor de oorlog. Op 100 mt in een klein parkje staat een beeld van Lenin, hier hebben we een gesprekje over de situatie in de wereld, en dat elk slecht "mens" ook zijn goede kanten heeft en dat ook het idee achter L niet slecht was maar de uitvoering niet juist / goed was.
Hier staat ook een stoomlocomotief , op veel stations staat eentje te pronk , de reden er achter is ook, dat mocht het elektrische systeem om de een of andere reden uitvallen ze snel deze stoomlocs weer op de rails hebben en weer kunnen rijden.
Elk jaar hebben ze hier voor bepaalde activiteiten of beroepsgroepen een gedenk, feest dag. Er staat weer een monument deze slaat erop dat de trein 100 jr geleden in 1897 in Taishet is gestart. We lopen nu verder door de wijk van de spoorwegen, dit is een giga werkgever, zowel in deze stad maar ook in heel Rusland. Ze hebben hier in Taishet ook een sportcomplex en een overnachtingshotel, waar de medewerkers zich kunnen herstellen, opladen voordat ze hun reis op de trein weer vervolgen.

We komen ook langs de markt en lopen hier doorheen, er is veel non-food te koop maar er is ook een voedsel afdeling. Vleesbrokken liggen hier gewoon in teilen op de toonbank zonder koeling, het stinkt niet moet ik zeggen maar we kopen het toch maar niet. Wel kopen we een paar yoghurtjes , wat broodjes en appeltje. Als we na een kwartiertje buiten Igor weer ontmoeten heeft hij voor ons Siberische kauwgom gekocht. Dit is een bruingoedje wat ruikt naar rook, proeft naar hout en elastisch is. Het wordt gemaakt van de lariks. Apart maar niet echt voor herhaling vatbaar. We lopen verder door de stad zien nog een trouwerijstoet maar als wij er zijn , zijn ze al vertrokken, Vrijdag is de trouwdag. We komen nog langs een nieuw klein parkje met een mooie fontein en dan lopen we zoetjes aan weer naar huis. We passeren nog een vrij grote supermarkt. Niet ver van het huis komt ons opeens een hond tegemoet, dit is de hond des huizes, Dick genaamd, naar Dick Advocaat die hier erg geliefd is en ook Guus Hiddink is erg populair in Rusland horen wij.

Thuis eerst even de spulletjes wat opruimen en even boekje bijschrijven en dan heeft Igor de lunch klaar, het is inmiddels wel 15.00 uur. De lunch bestaat uit een rodebietensoep met vlees, wat mij een beetje te vet is maar ik ben dan ook kieskeuring met eten, dat weet iedereen. Daarnaast heeft hij brood met een tomatenknoflook pasta die heerlijk smaakt. Ook krijgen we een bord met aardappelpuree en een stuk quiche zullen we maar zeggen. Dit smaakt goed maar is koud en gister in de oven rook het heerlijk dus warm was het vast nog veel lekkerder geweest. Ook krijgen we er een wodka bij, als je in siberie bent geweest moet je minimaal 1 keer wodka proberen dat hoort er gewoon bij . je moet ruiken aan het bruine brood, dan in 1 keer de wodka naar binnen gieten, weer aan het brood ruiken en uitademen, je hebt dan geen last van een brandend spoor door je slokdarm en dat is inderdaad zo, Elly en ik volgen zijn advies op en zijn blij verrast :)

Na de lunch gaan we nog even zelf naar de supermarkt om wat dingen mee te nemen voor in de trein en aansluitend de reis per bus naar Olkhon.
De hond loopt met ons mee en als we weer uit de winkel komen, zit hij netjes bij de deur te wachten, ik sterf wel bijna duizend doden, want die hond loopt elke keer de best wel drukke verkeersweg op maar er overkomt hem niks, Geertje jij was er zeker in gebleven. Op de terugweg gaan we even bij een cafe langs want de dames missen hun cappuccino toch wel erg. Ook nu wacht de hond op ons en loopt weer mooi mee naar huis. Elena komt op hetzelfde moment ook thuis.

Er wordt nu een diner voor ons gemaakt, dat wij ons heerlijk laten smaken. Het bestaat uit een salade met daarover heen een laag mayonaise samen met geraspte kaas, het ziet er heel mooi . De salade bevat vis en is dus niet aan mij besteed. We krijgen een bord met gort met een bruine bonen salade en een gehaktbal, smaakt allemaal prima, daarna komt er een groot bord met pannenkoeken op tafel, blini's. Igor doet voor hoe je ze moet eten, de pannenkoek staat bij hun ook voor de zon. In het voorjaar is er een dag dat alle vrouwen pannenkoeken bakken en hiermee nemen ze symbolisch afscheid van de winter en heten het voorjaar welkom. Je vouwt de blini dubbel en dan nog eens je hebt dan een kwart die rol je op en dan doe je op je pan confiture, jam dus en zure room en daar dip je de blini in. Ze smaken voortreffelijk, maar dit was nog niet het eind dus we eten niet te veel we krijgen ook nog als toetje gesuikerde bessen, die komen vd eigen tuin en smaken goed, ze doen mij een beetje denken aan pruimen maar zijn zo groot als een rode bes maar hebben een pit zo groot als een groene erwt, er blijft dus weinig vrucht over, maar ze smaken wel. Elly krijgt nog een glaasje schnaps aangeboden ook gemaakt van deze vrucht.

Dan is het wel bijna tijd om te vertrekken en laden we de spullen in de auto en op naar het station. Igor en Lena gaan beiden mee naar het perron en we krijgen nog wat goede aanwijzingen en opmerkingen waarom we moeten denken. Igor leeft echt voor zijn werk, het rondleiden van mensen door zijn stad (je kunt ook meerdaagse tochten in de omgeving boeken) en het vertellen van de tradities en gewoonten in Siberië, hij houdt van zijn stad en land dat merk je aan alles.
Mocht je nog eens naar Taishet willen ga dan gerust met hem in zee maar verwacht geen luxe overnachtingsplaats.
Eenmaal in de trein installeren we ons en lezen nog even voordat we gaan slapen.

Igor en Elena waren een geweldig gastheer en vrouw, zeker het bezoeken waard. De woning is iets wat wij westerlingen niet meer kennen, maar ook daar is en wordt nog steeds veel liefde in gestoken, het eten was prima, heerlijk lekker.