dag 35 Mashad - Asgabat

Vandaag gaan we Iran verlaten en mag dus eindelijk de doek af en de jurk uit. Alle vrouwen in de groep vinden dat heerlijk alleen Conny is bekeerd en blijft de doek met plezier dragen. Wij smokkelen al wel eens even in de bus en dan bij een politiecontrole snel dat ding weer op, maar C houdt hem constant aan haar hoofd gekluisterd. We hebben vandaag een bus die ons speciaal naar de grens zal brengen, er zit ook een bijrijder bij die werkelijk nooit zijn mond houdt. Iedereen heeft het er over wat kan die man praten en de chauffeur knikt en humt alleen maar wat. We rijden eerst nog door landbouwgebied en je ziet veel mensen op het land bezig om de oogst binnen te halen. En ik zie vandaag ook vrouwlijke herders, misschien waren ze er eerder ook wel maar is mijn oog er niet op gevallen. Na een poosje gaan we de bergen in de natuurlijke barriere met buurland Turkmenistan. Het is werkelijk een schitterende tocht dan zijn ze weer groenig , oker, paars of rood, je ziet in de rotsen alle kleuren van de regenboog.
De bus dropt ons bij hek 1 , hier kunnen we nog onze rials wisselen voor manaten.
Dan gaan we met een busje 1 a 2 km verder naar de Iraanse kontrole post. Paspoort checken bij loket 1 een formulier ontvangen om in te vullen, dan dat en het paspoort weer inleveren en na een poosje krijg je het weer terug. Dan naar loket 2 om een stempel. Als we allemaal deze procedure hebben doorlopen gaan we met bagage op de rug langs hokje 2 door hek naar het volgende loket waar een Turkmeen even een blik in ons paspoort werpt en dan mogen we weer in een bus. Nu gaan we door een stukje niemandsland ongeveer 10 min. De doek mag nu definitief af, we zitten nogal hoog in de bergen dus de vrouwen houden allemaal de jurk nog even aan, is een beetje warmer. Dan komen we bij de Turkmeense grens en hier weer alles uit de bus en nu in de rij voor de controle hier. Eerst allemaal met het paspoort naar binnen loket 1 kijkt tikt wat in en dan door naar meneer 2 die schrijft wat in een boek en dan door naar de bank en 10 $ betalen dan weer naar buiten en 1 voor 1 weer naar binnen voor een bagage controle. Marcel is de eerste en is dus de beer, hij kan zijn hele tas uitpakken. Zo schuiven we langzaam op als ik aan beurt ben hebben ze er een beetje genoeg van en na een laatste blik in het paspoort mag ik doorlopen met de bagage.
Nog even een bezoekje aan werkelijk de schoonste WC tot nu toe. Rennie ze hebben hier allemaal van die hurk WC en ik moet zeggen het begint te wennen. De hele controle vanaf Iran t/m Turkmenistan heeft ons ongeveer 3 uur gekost volgens velen valt dat nog genoeg mee. Ons horloge moet weer wat vooruit het is hier anderhalf uur later dan in Iran, dan gaat de tijd toch opeens wel snel hoor. Op weg naar de hoofdstad Asgabat passeren we nog minimaal 2 a 3 militaire controles, ze werpen een blik in de bus kijken even op de passagierslijst en we mogen weer verder. We hebben ondertussen er ook een gids bij gekregen, Maya een Turkmeense. In de bus krijgen we nog even duidelijke instructies over wat we mogen fotograferen als we straks in de stad zijn, nl maar 3 dingen. De president van dit land is een beetje "veel" besjokke en bedenkt allemaal leuke regels. Maar als je je er niet aan houdt dan wacht je een fikse boete en straf maar ook de gids raakt bv haar licentie kwijt. 's avonds nog even de stad in, we zitten in een hotel lekker in het centrum, eventjes over de bazaar gelopen en een schaslik gegeten.