Woensdag dag 12

Vandaag een kort ritje van anderhalf uur. En hoewel het landschap heelveel lijkt op het vorige heeft het toch ook wel iets. Door dorre heuvels c.q. bergen met dan weer bomen en dan weer bewerkte veldjes. En nu rijden we ook een stukje op met een rivier ik weet niet zeker of het de Tigris is dat kan ik niet goed zien op de kaart die ik bij me heb. Maar in de rivier bedding zie ik in ieder geval tenten staan en vrouwen zijn aan het wassen. Of dit hun permanente woning is geen idee maar anders nemen ze het er een dagje van lekker aan het water wat hier toch wel een luxe is. Diyarbakir is de hoofdstad van Turks Koerdistan het is hier arm en dus is er wat meer diefstal. We worden dan ook van alle kanten gewaarschuwd goed op onze tassen etc te passen. We hangen dan ook maar weer alles op de buik ondanks de hitte maar je weet het maar nooit. Bij ons hotel aangekomen zijn de kamers nog niet klaar we zijn dan ook vroeg vandaag. Wouter houdt eerst even zijn praatje we drinken het onvermijdelijke bakje thee en dan kunnen we de bagage dumpen en gaan we op pad. Al snel zijn we bij de Ulu Camii maar deze blijkt in de verbouw wel jammer want het is de 5e heilige moskee voor de moslims. Ze komen ook langs met een grafkist en plaatsen die tegen de muur kan ie toch nog een beetje gezegend worden denk ik waar ze de dienst, zo die er al is, verder houden geen idee. We dwalen een beetje zijn ook alweer eens aangesproken en hebben al weer vanalles aangeboden gekregen maar dat hoeft voor mij niet zo nodig. C vind het jammer denk ik dat ik het afsla maar ja dat heb je als je met zn tweeen bent. We komen bij de Moskee Kasim Padisah met de minaret die op vier pijlers staat dit schijnt wel iets bijzonders te zijn. We rusten even wat in de voorhof, ik haal wat te drinken en dan gaat de deur van het slot we vragen c.q. gebaren of we naar binnen mogen en er wordt heftig ja geknikt dus doek weer om en sokken aan en schoenen uit. De ruimte is niet groot maar het heeft een heel mooi plafond. Eerst zitten we voor de schoenenrekken maar dan gebaart er iemand dat we een treetje omhoog moeten dat is denken wij de vrouwen afdeling. Er is maar 1 vrouw die wel voordurend aan het bidden is en er mij op wijst dat mijn voeten benen niet recht uitmogen steken ik moet ze netjes onder mij vouwen. Er druppelen steeds meer mannen binnen klotsje gaat op en dan gaat het gejammer van start en vormen ze allemaal rijen. Het tapijt geeft al netjes de afstand aan die je moet houden van je voorganger. De handen even naar de oren alsof je beter zou willen horen en dan buigen ik heb het geprobeert bij te houden maar het ging veel te vaak geen tellen aan. Soms alleen buigen vanuit de heupen en dan weer helemaal door de knieen. Ondertussen jammert de dominee een eind weg, Adri jij hebt er bij ons maar een makkie aan want dit gaat 5 keer per dag en dan ook nog eens alle dagen. De meeste mannen die ik zie zijn van middelbare en nog oudere leeftijd je ziet maar een paar jongeren. Na de dienst mogen we nog even wat foto's maken. Ik ga naar buiten op mijn sokken maar dan roept C dat we ook even naar boven mogen ik weer op de sokken naar binnen maar dat gaat mooi niet door want daar heb ik nu ook mee op straat gelopen dus die moeten uit. Helaas, maar gelukkig ligt er een lekker zacht zo te zien nieuw tapijt. Bij het naar buiten gaan maak ik de 2e fout want nu trek ik de schoenen aan in de hal maar nog wel op een tapijtje dit mocht dus ook niet dus de koster snel het kleedje op gepakt en buiten weer even uitgeklopt.
Morgen volgt de rest