Zaterdag dag 8

Snik snik we gaan vandaag alweer een land afsluiten. Syrie gaan we achter ons laten maar ik moet zeggen het is zeker nog wel eens een bezoekje waard. De mensen zijn er aardig en vriendelijk wel komt er vaak een winkelbezoek achter weg maar oke ze moeten ook leven. En voor de rest het eten is er prima en het is er goedkoop. Vandaag gaan we dus richting Antakya in Turkije, ooit hoorde het ook bij Syrie. We moeten weer bepakt en bezakt door de souk naar onze bus die natuurlijk de souk niet in kan. Je ziet er overigens wel heel kleine vrachtautootjes en het is een wonder dat ze er nog door komen ook. Bij Bab Antakya staat onze bus al weer klaar. We zien hier ook heelveel mannen staan met een houweel het blijken dagloners te zijn. Elke dag worden ze misschien opgepikt om bij een bouwbedrijf aan het werk. Wij krijgen voor de grens nog iemand mee van het plaatselijke buro die ons over de grens moet helpen, Ahmed heet hij. En daar gaan we om 07.56 richting de grens. We rijden weer door dor land. Rond 09.15 zijn we bij de Syrische grens paspoorten inleveren en het blauwe briefje wat we in het vliegtuig hadden ingevuld moet er ook bij. Slik waar is dit, gelukkig heeft Conny hier goed opgepast. Wij kunnen het er nu van nemen. ik yahtzee wat, we kletsen wat en we slapen wat. Maar het leukst is wel het kijken naar hoe de douane de andere auto,s controleerd. Alles uit de kofferbak alle tassen op de kop en ja hoor daar rollen 10 pakjes sigaretten over de stoep. Die zijn ze kwijt en volgens mij roken ze die natuurlijk straks lekker zelf op. Om 10.45 mogen we Syrie verlaten gaat volgens sommigen nog snel. Dan rijden we een stukje door niemandsland en arriveren om 10.55 bij de Turkse grens. Hier duurt het een uurtje en wij hebben geluk dat onze bus door mag naar Antakya, vaak moet je hier wisselen van vervoer en moet je zelf de bagage de grens over sjouwen naar de nieuwe bus, maar dat hoeven wij dus niet. Al heel snel zie je verschil. de Huizen hebben een meer westers uiterlijk geen platte daken maar een schuin pannen dakje en je ziet heel veel zonnecollectoren op het dak. Ook is er wat meer kleur in de huizen. Ook op het land groeit meer. Je ziet hele velden met mais en ook met katoen. Langs de randen staan tenten en daarin zullen de katoenpluksters wel huizen. Tegen 12.00 duikt Antakya (Antiochie) op. Ook deze stad oogt heel westers. Je ziet eigenlijk niemand meer in chador, er lopen nog wel mensen met een sluier. In het hotel moeten we eerst opnieuw onze visumformulieren voor Iran invullen want het is ze niet gelukt ons visum in Nederland te regelen. Gelukkig heb ik nog een pasfoto met sluier bij mij want die moet ook weer mee. Onze paspoorten en formulieren gaan nu met de plaatselijke agent na Ankara een bustochtje van 20 uur en worden net voor de grens weer bij ons afgeleverd, hopen we.
We gaan de stad even in en pinnen eerst even en ook deze keer gaat het prima. Dan naar het museum, waar ze werkelijk heel mooie mozaieken hebben deze komen uit romeinse vila,s bij Daphne. Dan effe een bakje thee want de temperatuur is wel wat lager maar het is vochtiger. Een rondje souk, die hier veel geordender is dan in Syrie en wij vinden dus minder mooi. Waar je in Syrie geen vliegen zag zie je ze hier genoeg bij de eettentjes. We gaan ook nog even het voorhof van een moskee in, er staan hier ook wel 5 scooters geparkeerd. We mogen ook wel even naar binnen maar dan moeten de schoenen uit en daar hebben we geen puf voor. In het park drinken we nog een theetje en bekijken de mensen die langs lopen. Er zitten veel oudere mannen te tricktracken, backgammon en rummikub te spelen. We eten vanavond in de plaatselijke variant van de Mac Donalds.