Ulan Ude / Boedistisch Klooster

Maandag 5 oktober

Vandaag gaan we met het openbaar vervoer naar een boeddhistisch klooster, datsan wat ook de Sovjet periode heeft overleeft. We nemen bus 130.

De rest volgt over een paar dagen, het is nu in Ulan Ude 20.15 en we nemen vannacht om 04.18 de trein naar Belogorsk en zijn dan iets van 44 uur onderweg.

Maandag 5 oktober


We worden rond een uur of negen wakker, het is rustig in onze homestay. We douchen maken het ontbijt en dan zien we ook Danielle onze gastvrouw opdoemen. Zij legt uit hoe we de busstop van bus 130 kunnen vinden en ook dat er soms onderweg moet worden overgestapt maar dat hoort erbij.

We lopen eerst even langs de opticien, Els haar bril heeft gister namelijk een schroefje verloren en ze heeft wel een reserve bij haar maar als deze gerepareerd kan worden is dat toch beter. En inderdaad in no-time het schroefje vervangen en Els kan weer goed uit haar ogen kijken :). En ook nog eens zonder kosten.

De aanwijzing opvolgend zien we inderdaad een ruimte opdoemen met 2 yurts en allemaal kleine witte busjes. (Matstrutcha) Er staat 1-tje met nr 130 midden op het terrein, die zal wel als eerste vertrekken denken we, we stappen in houden de chauffeur de tekst van Danielle onder de neus en ja we zijn goed. Er zijn nog 3 stoelen vrij die gaan wij nu bezetten. Al snel gaat de deur dicht en zijn we op weg. We hebben al begrepen dat het 40 roebel p.p. kost. De meesten mensen zoeken een plaatsje diepen hun geld op en geven dat door naar voren totdat de chauffeur het in ontvangst neemt.
We rijden nog een poosje door de stad en gaan over de rivier de Selenga en even later over de river de Uda. Er is genoeg verkeer maar het is niet super druk. Buiten de stad doemen er al vrij snel weer dorpjes op die er goed uitzien.

In een stadje op 35 minuten rijden worden we door het busje gedropt en stappen we na te hebben betaald over in een ander busje deze is vroeger vast van een partijbons geweest, er hangen "mooie" gordijntjes voor de ramen en de zijkanten en het dak is gecapotineerd.

We rijden nog een stukje en dan zien we langs de kant van de weg in de bosjes al de gebedsvlaggetjes opdoemen, dan moet het klooster ook wel bijna komen en ja we zien wat typische dakjes opduiken.

Ik had verwacht dat het klooster in de bergen zou liggen maar het ligt voor het Tsjamar-Daban-gebergte in de vallei. In 1946 is hier het klooster opgericht in een periode dat Stalin minder aandacht besteedde aan het vervolgen van de religies. In de periode hiervoor, waren er meerdere Boeddhistische kloosters in Rusland maar die zijn door Stalin allemaal gesloten en vernietigd en de monniken gingen naar strafkampen.

Het klooster is in de loop van de tijd uitgebreid en steeds groter geworden. Bij aankomst zien we ook diverse tempels, pagodes en stupas maar nog veel meer houten huisjes met kunststof ramen. Dit zullen de onderkomens van de monniken zijn denk ik.

Eerst even een toilet bezoek, we zitten hier in duo zitters op de wc, de hurkvariant dan wel te verstaan. Een klein deurtje ervoor en hopla daar gaat ie. Het is er wel schoon, dat is een voordeel als er een mevrouwtje bij de deur zit die je 15 roebel moet geven dan wordt er ook schoongemaakt.

Eenmaal in het complex besluiten we rechtsom rond te lopen. Er loopt een mooi "troittoir" en de zon schijnt dus we kunnen ons goed vervoeren op onze twee voeten.
Langs de kant komen we met een grote regelmaat gebedsmolentjes tegen. Ik heb echt iedere naam of groep die ik ken een draai om de oren gegeven en daarmee een repeterend gebed meegegeven vol met goede wensen.

Buiten de omheining hangen in de bomen en bosjes ook allemaal gebedsvlaggetjes maar zo op het eerste oog ziet het er wat uit, alsof er allemaal troep in de bomen hangt.

We zien ook mensen bezig met het renoveren en verbouwen van de huisjes, waarschijnlijk krijgen ze allemaal kunstof kozijnen. Zo nu en dan zie je een monnik lopen maar gezien de hoeveelheid woningen vind ik het er maar weinig, misschien straks in de tempels. We treffen wel direct in het begin eentje die ook wel op de foto wil als ik het vraag. Op onze opmerking of hij een Rus is geeft hij terug nee hoor ik ben een Boeriaat.

We dwalen en draaien aan de molentjes totdat we bij de tempels komen, het zijn er meerdere , wie nu precies welke is weet ik niet meer, dan moeten de foto's er straks thuis bij, maar mooi en kleurrijk zijn ze zeker. Elly geeft aan dat ze in Zuid-India nog vele malen kleuriger zijn. Helaas mogen we binnen niet fotograferen in 1 vd tempels staat zelfs dat de boete 5000 roebel is als we het wel doen.

Een tegenvaller is dat ik ook in de tempels geen monniken zie, waar die zijn gebleven ? Joost mag het weten. Geen is ook niet waar want in de eerste zit er altijd eentje die dan ook direct iets in de verkoop heeft. Het zijn halve liter flesjes met gele inhoud ik schat dat het olie is voor de lampjes. Hij vult ook kleine brandertjes waarin al een lontje zit ik koop er eentje en steek die aan voor Agatha. Els vraagt aan de monnik of zij dit mag fotograferen omdat het voor een friend is , hij vindt het goed, leuk he.

De tempels volgen elkaar nu op, het is niet super druk maar er lopen toch groepjes met mensen. Het complex is ook een pelgrimsoord, de belangrijkste tempel de Itygel Khambin, bevat nl. het lichaam van de 12e Khambo lama, in 2002 groeven ze hem op en toen bleek zijn lichaam nog niet te zijn vergaan en zelfs zijn haar was nog gegroeid, nu komen ze uit alle streken op pelgrimage. Ook is er een tempel gewijd aan de god van de Tibetaanse geneeskunde de Manla, dit blijkt ook de god te zijn die bij mijn geboortejaar hoort, natuurlijk een printje van hem gekocht.

Het lukt ons toch stiekum in 1 van de tempels een foto te maken, hier is buiten 2 Boeriatische dames niemand aanwezig en zij fotograferen er ook op los, dus nu wij ook maar even. Na alle gebedsmolens te hebben rondgedraaid elke tempel te hebben bekeken is het tijd voor de inwendige mens. Toevallig staan we voor het restaurant, wij naar binnen en het is er niet druk maar de tafeltjes zien er netjes uit. We bestellen aardappelpuree met jus Els en Elly dan en ik een manti / dumpling. Alles smaakt goed. Als afsluiter doen we een stukje taart, van witte chocola en of bruine chocola, smaakt ook prima.

Dan langs de laatste tempel maar die blijkt dicht, hier staan ook een aantal stupa,s naast waarin de lichamen of relikwieën liggen van boeddhistische heiligen.
De tempels zijn vanbinnen mooi aangekleed met stof in alle mogelijke kleuren en boeddha beelden niet te weinig soms zelfs tot in het overdrevene.
Ook staan er soms dingen die een beetje veel kitcherig zijn.

We maken nog wat foto's en lopen dan weer richting de uitgang en jawel er staat weer net een busje op het punt van vertrek die nemen we naar het verzamelpunt en daar stappen we over op bus 130 die ons weer afzet bij het centrale plein.

We lopen nu eerst naar de Modern Nomad voor een koffie en theetje. Dan dwalen we naar beneden op zoek naar de zwarte markt. Toen we vanmorgen met het busje vertrokken kwamen we langs een straatmarkt en daar zag ik allemaal bont. Ik wil nog oorwarmers van bont maar tot nu toe geen geluk. Helaas ook hier wordt het niks, we passen nog een kol en Els een trui maar geen aankopen, tenminste...

Gister een kerk gezien in de verte en we besluiten daar nu op aan te koersen.
We gaan niet via de hoofdweg maar een parallel lopende weg met allemaal mooie maar wel vaak vervallen houten huizen. Eenmaal bij de kerk ligt hij prachtig in de avondzon. Binnen blijken er wel "veel" militairen, marine en politie te zijn , we hebben het idee dat er een soortement wake is, of dit nu voor iets recents is of als herinnering aan het einde vd 2e WO.???

Hierna lopen we terug over de hoofdstraat de Lenina Oelitsa en kruizen aan op ons eethuisje van gister Marco Polo. We weten nog steeds niet zeker of hij hier nu wel of niet is geweest. Ulan Ude was ooit wel een belangrijke plaats op de theeroute naar China.
Na hier weer heerlijk gegeten te hebben, kruizen we op ons onderkomen aan met een stop bij de Cash & Carry voor de laatste boodschapjes van morgen. Hier is het druk, dit was vandaag overdag in de stad ook al zo, we constateren dat het gister , zondag dan toch een rustdag was voor veel mensen.

Thuis alles aan de stroom, tas in pakken, douchen en op bed rond 21.10, we moeten nl. vannacht om 03.00 eruit. Onze trein vertrekt om 04.18 vanaf het station.
Daniele en Arsalan komen rond 21.30 thuis, Elly gaat er nog even heen, om nog even vannacht kort te sluiten.