Yekaterineburg

donderdag 17 september
Het is gisteravond laat geworden omdat we pas rond 22.00 uur met de trein aankwamen in de stad. Het vinden van een taxi ging goed en we kregen van een aardige meneer nog een stadsplattegrond aangereikt, hij haalde een groepje andere reizigers af.

Maar omdat het gisteravond wat laat is geworden staan we vanmorgen ook wat later op, rond 09.00 sta ik onder de douche. Els en ik gaan alvast naar de ontbijtzaal dan kan Elly in alle rust om rommelen, want dat kan ze heel goed, ik dus helemaal niet.
Het is een klein restaurantje met een keukentje erbij hierin staan 2 dames, die het ontbijt voor je klaar maken. Ze hebben een pan rijstpap op staan, mij niet gezien. Dan komt ze aan met iets wat er uit ziet als pudding, we mogen even een hapje nemen en het smaakt redelijk, ja doe maar een stukje, gooit ze er wel direct een sausje over van gecondenseerde melk of zoiets. Dan komt ze met nog iets anders aan, het lijken allemaal plaatjes pasta of aardappel met ui???? Ook weer even proeven smaakt wel, doe maar een heel klein hoekje, ook weer een oranje sausje er over, daar houd ik dus niet zo van maar het ligt er al weer op. Ze heeft een waterkoker aanstaan ik kan zelf mijn thee maken, gelukkig. Ook ligt er brood op tafel, model stokbrood, ik vraag nog wat jam dat krijgen we direct in 3-voud aangeleverd.

We gaan vandaag een wandelroute door de stad volgen, de rode lijn we komen dan alle belangrijke bezienswaardigheden tegen. Ons doel is in ieder geval de kerk van de Romanovs te halen. De Tsarenfamilie is hier in Yekaterineburg in 1918 vermoord door de bolsjewieken. Op de plek waar ze zijn omgebracht in het Ipatiev huis is nu een kathedraal opgericht, de kathedraal van het bloed, hij werd in 2003 geopend.

We lopen vanaf ons hotel richting de rivier de Iset en pikken hier het wandelpad op. De eerste kerk die we passeren, aan de Malyshevaweg is van binnen werkelijk weer schitterend, het altaarstuk is nu niet van hout of goud maar van keramiek, heel anders maar ook weer heel mooi. Ik vraag of we foto's mogen maken aan de bewaker, die vind je hier ook in elke kerk en vaak moet je ook nog door een poortje met de tas, maar die schud van nee, oh jammer, maar stiekem maken we er toch een paar. Ik steek bij Maria en het kindje Jezus een kaarsje op, voorheen deed ik dit ook op mijn reizen voor Agatha en heb haar gezegd dat ik dit voor haar blijf doen als ik op reis ben.

We lopen verder en komen al snel een leuk koffieplekje tegen Pauls Bakery, het zit er mooi en de cappuccino en thee is heerlijk, we nemen er ook een kleine merengue bij ook niet mis. Hierna komen we op de winkelpromenade uit en kijken in wat juweliers, die heb je hier heel veel, dit komt volgens ons o.a omdat in de Oerol veel edelstenen worden gedolven. We zien veel mooie gebouwen, soms strak en of vervallen en dan weer mooi opgeknapt in prachtige kleuren. We passeren ook weer een groot standbeeld van Lenin, die zie je hier in elke stad nog wel een aantal keren. We komen bij de stadsvijver met zijn plein, de vijver zelf en zijn oevers vallen wat tegen wel komen we het standbeeld voorbij van de stichters van de stad in 1723.

Ook staat er een klein kapelletje die gewijd is aan Sint Catherine, de beschermheilige van de stad. We vervolgen de tocht langs de oever vd vijver en lopen dan een beetje een vervallen stukje in, al snel slaan we weer af en zijn we bij de Kathedraal van het bloed. We wilden eerst eigenlijk nog lunchen maar zijn niks tegen gekomen, de lunch bestaat vandaag dan ook uit een zakje chips. De kerk is pas in 2003 geopend maar het bovenstuk is nu al in restauratie en we kunnen alleen de beneden kerk bekijken. Buiten hangen vele foto's van de laatste Tsaar NicolaasII en zijn gezin. Eenmaal binnen is het wel wat donker, en we moeten een doek over ons haar, dit gebeurt zo nu en dan ook in andere kerken. In 1 van de zijvleugels is een kleine expositie met allemaal foto's en knipsels over de laatste tsaar, helaas ontbreekt de engelse ondertiteling.

We lopen vanuit deze kerk recht op een andere aan de kapel die gewijd is aan de zus vd tsaar die ook is vermoord hierin is ook een kleine tentoonstelling met meer persoonlijke bezittingen en brieven vd kinderen aan elkaar en aan hun ouders van het tsarengezin onder gebracht. We krijgen hier een privé rondleiding, om de schoenen moeten we plastic zakjes voor we verder mogen. We komen ook in een zaal waar aan de wand allemaal portretten hangen van de "aartsbisschoppen" van de Russisch orthodoxe kerk. Beneden in de kelder is een foto tentoonstelling met beelden uit de 2e WO.

We dwalen verder langs de rode lijn en komen nog de universiteit tegen en het operagebouw. Sommige gebouwen zijn wel mooi, maar hebben een triest grijs kleurtje vinden wij. Op een gegeven moment zien we een winkel met Rieker erop we gaan even kijken want we zijn nieuwsgierig wat de schoenen kosten, die zijn goedkoper dan bij ons constateren wij maar wegens ruimtegebrek nemen we niks mee, wel hangen er leuke handschoenen en deze zijn licht en ook niet duur en ik gebruik ze in de winter altijd dus die gaan wel mee.

Het is de hele dag grijs gebleven maar gelukkig wel droog. We rondden onze route af langs de hoge uitzichttoren, als het morgen zonnige is gaan we hem bezoeken voor het uitzicht. We lopen weer een stukje over bekend terrein totdat we bij Pauls Bakery zijn en gaan hier lekker eten, hmmmm
Op de terugweg naar het hotel duiken we nog even een groot winkelcentrum in hier is werkelijk geen nee te koop.
Wat ons hier opvalt is dat de bussen er bv veel ouder uitzien dan in Moskou, voor de rest doet de stad nog wel erg Europees aan. We zien wel wat meer mensen met Aziatische trekken maar het overgrote deel is nog Russisch.

Vanavond rond 10.40 begint de telefoon op de kamer te rammelen , de administator hoe laat morgen ontbijten, ja geen idee misschien 8 uur misschien 9, oh wat willen we eten we kunnen kiezen tussen pap en aardappelen met vlees, weten we nu ook nog niet, ze houden hier erg van het vastleggen van dingen, maar wij niet wij hebben nu vakantie en willen zo min mogelijk vastleggen.

Ons internet begint wat te twijfelen dus wie weet wanneer er weer iets volgt