Vladimir en de trein

Zondag 13 sept. Het is nu 19.30 en we zitten in de trein (nr 50) naar Perm en het is in een kwartier van licht naar donker .

Vanmorgen relaxed begonnen er zijn nog wel een paar dingen die we willen zien maar niet meer zo heel veel en we hoeven pas aan het eind vd middag met de trein rond 16.50. Het ontbijt is nu allemaal warme dingen die meer bij de lunch thuishoren dan bij een ontbijt vind ik. Volgens ons is er ook wat onderbezetting bij het personeel , alles gaat een beetje langzaam. Soms zijn dingen op en dan duurt het wel even voordat het wordt aangevuld. Er liggen kipkluifjes, diverse salades uit het zuur, komkommer, olijven, tomaat, mais, bruine bonen, pannenkoekjes, blini,s, omelet en koude worstjes. Ook nog een pot jam , en zure room en ingedikte melk en yoghurt en karnemelk en er is een schaal met vers fruit in sap.
Helemaal vergeten maar er is ook nog wat wit brood, wat droog is en plakjes kaas en worst.
Na het ontbijt pakken we de tas verder in en leveren we hem af bij de receptie.

Toen we gister met die vele trappen omlaag gingen zagen we boven ons een witte muur waar ook mensen liepen, daar willen we vandaag langs om weer bij de St Demetrius kerk te komen. Al lopend langs deze muur, die aan de overkant vd straat van ons hotel ligt zien we ons afstekertje naar het station, hier gaan we vanmiddag langs besluiten we. Het is vandaag prachtig zonnige met een blauwe hemel we hebben alleen ons vest aan dus hopelijk gaat het vandaag zo blijven.
De Demetrius kerk ligt in het zonnetje, hij is van witte steen met veel beeldhouwwerk aan de buitenkant. Om 11.00 gaat hij open maar de deur is nog dicht. Op de kaart zien we ook een planetarium, we besluiten daar eerst heen te gaan en hier dan straks terug te komen. Eenmaal binnen in het planetarium is het veel geschiedenis wat de klok slaat, we constateren dat hier vroeger dan waarschijnlijk het planetarium in heeft gezeten en dat het nu iets anders is. Ergens in de loop van de dag, als we de kaart voor de zoveelste keer uitvouwen komen we tot de ontdekking dat we niet het planetarium hebben bezocht maar het historisch museum, dit klopte ook helemaal met de inhoudt. Het planetarium lijkt er achter te liggen.

We lopen terug naar de kerk en kunnen nu naar binnen, vd oorspronkelijke kerk is maar een klein deel meer over, van binnen is hij ook erg sober , witte kalksteen met weinig versierselen (die hangen aan de buitenkant) Wel is er in het ene portaal nog wat fresco's te zien, volgens de mevr. vd kerk zijn het geen fresco's maar. ....
Gister in de LP het adres vd Coffee Bean opgezocht en we gaan nu nogmaals op zoek, het blijkt te zitten in het winkelcentrum van gister maar dan op de 1e verdieping, we settelen ons hier in heerlijke leunstoelen en nuttigen onze koffies en thee.

We hebben alles gezien wat we wilden zien en besluiten nu weer af te dwalen naar beneden daar ligt nog de Trinitykerk. We belanden vrij plotseling weer van mooi Vladimir in oud, kapot verlept Vladimir, auto,s met lekke kapotte banden langs de stoep, huizen met kapotte of geen ramen meer , vervallen en schuin en kapot.
Je ziet ook hier veel houten huizen en die behoeven toch wat meer of misschien eerder onderhoudt. We zien de koepeltjes maar om er te komen lopen we toch een straatje te ver. Ook de kerk blijkt aan een onderhoudsbeurt toe te zijn.

We lopen door en komen ook weer wat beter onderhouden gebouwen tegen. Elly ontdekt zelf nog een prehistorisch telefoon, die werkt, help ik hoor iemand praten snel die hoorn er weer op.
Dan zien een gebouw waar een paar mensen uitkomen, wij ook even door de deur en het blijkt het postkantoor te zijn, nog houten postbussen aan de muur en een hele zaal waar 1 mevrouw zit te werken en bij de ingang houdt een wachter de wacht.

We moeten de tijd een beetje doorkomen en besluiten daarom nogmaals naar de Golden Gate te lopen misschien is hij met de zon wel indrukwekkender maar nee dit is niet zo. Naar het uitzichtpunt en daar even een broodje en dan dwalen we achterlangs terug. Opeens horen we muziek en geklap, bij een klein pleintje, tevens uitzichtpunt zijn een groep dansers met kleding uit de 18e eeuw bezig een "show" te geven, heel leuk en gezellig om te zien.

We lopen langzaam weer richting de Coffee Bean en nuttigen daar nog even een warm hapje en dan door naar het hotel. Even naar het toilet, tas op de rug en daar gaan we. We zijn binnen 7 min. op het station, door de controle, tas op de band zoals in het vliegtuig zeg maar daarna weer op de rug. Zoeken waar staat onze trein, we zien hem niet op het bord, maar oh ja daar staat ie. Even vragen spoor drie / tri , ons Russisch gaat met sprongen vooruit, die kant op nog eens vragen weer kijken op het kaartje en ja omhoog en omlaag en daar komt een trein binnen.

We zitten nu in wagon 11, en jawel die rijdt voorbij. Elly wachten tot de deur open gaat en de conductrice / provodnik uitstapt kaartje onder de neus, nee nee, vingertje omhoog dit is hem niet, oké. Verder vragen ja hij komt hier straks wel, en ja hoor het duurt niet zolang en daar schuift onze trein binnen. Wagon 11 is de laatste wagon, wij weer het kaartje in de aanslag en nu wordt er gescand een blik op het paspoort en we mogen naar binnen, de couchette 3 is voor ons, maar de deur zit nog op slot. Onze mw erbij en het is zo opgelost. We kunnen de tassen kwijt en gaan nog weer even naar buiten, we staan nog ongeveer een kwartiertje op het perron voor we vertrekken. We babbelen met handen en voeten met de provodnitsa, die moeten we te vriend houden, komt altijd weer van pas.

Precies om 16.50 rijden we Vladimir uit. In de coupe naast ons zit iemand van het skischans springteam, de ski's hangen in het gangpad. Hij wil zijn Engels met ons oefenen maar komt helaas niet zover. Er komt ook nog even iemand anders bijstaan die ook wel wat engels spreekt. We hebben ook al gezien en geroken dat er de nodige alcohol is geconsumeerd, we blijven dan ook mooi met onze benen van bank tot bank zitten zodat ze niet naar binnen kunnen. Later komt de ene meneer nog wel vragen of hij niet bij ons kan zitten, maar nee geen behoefte, sinds die tijd hebben we hem niet meer gezien.

We krijgen een zakje met broodjes , flesje water en wat zoetigheid en later komt er nog iemand een warme hap brengen. In de trein is een tapkraantje met warm water, we kunnen dus ons theetje drinken, maken een soepje en een koffie en als toetje heeft Elly een zakje met chocolade mousse. Tot 19.00 is het nog licht en rijden we door een landschap met veel berken en dennenbossen. Wat opvalt is dat het dunne sprietjes zijn maar wel weer heel hoog. Soms passeren we een stationnetje maar we stoppen niet we zitten zeg maar in de intercity.
We passeren ook veel rivieren, dit waren vroeger natuurlijk de verkeersaderen.

Om 19.30 is het donker en zien we alleen zo nu en dan wat lichtjes. Om 21.00 zijn we in Nizhny Novgorod en hier hebben we even een stop. E&E verkennen ook nog even de restauratie wagen, we hoeven voortaan niks in te slaan want alles is te koop, ook komt er geregeld een mevr. langs met een wagentje met chips en drinken.