dag 32 en dag 33 Yazd - Tabas - Mashad

Vandaag beginnen we aan de oversteek door de grootste woestijnen van Iran. De Dasht e luht en de Dasht e Kavir. Ik heb de kaart niet bij de hand dus misschien zijn de namen niet helemaal goed gespeld.
We vertrekken wat later omdat het hotel wat problemen heeft met de brood aanvoer zo vroeg op de morgen. De chauffeur heeft wat problemen met het vinden van de juiste weg maar eindelijk rond 09.30 rijden we Yazd uit en de woestijn in. Woestijn is een ruim begrip hier moet je het zien als een hoop aarde, soms zand en dan weer stenen en dan weer bergen maar je kunt er beter niet in verzanden zonder water of voedsel want dan weet ik het niet. Maar ze zijn overal langs de weg wel bezig geweest en dat doet de woeste indruk de totale verlatenheid teniet heel jammer maar het zij zo.
We houden nog een stop bij een plaatsje wat volgens sommigen aan Bam doet denken. Huisjes allemaal nog opgetrokken uit leem en nu totaal vervallen. Dankzij het feit dat het niet gerestaureerd is doet het nu wel heel autenthiek aan. We zijn rond 15.30 bij ons Hotel in Tabas, hotel Bahman. Wouter had ons al gewaarschuwd het is er niet al te netjes, zeg maar ronduit vies op sommige plaatsen en de douche c.q. WC stinkt bah bah bah. En we zijn nog niet binnen of ik zie al weer iets bewegen achter de gordijnen. Ik mag niet kijken van Conny dus wat het nu werkelijk was weten we niet, maar ik bereidt me voor op het ergste. Maar voor het eerst kunnen we zonder hoofddoek en jas buiten zitten en dat is ook wel wat waard. Tegen 18.00 gaan we met de bus het gehucht in 30000 inwoners hoe moet je Boksum nu nog noemen ???
We slaan wat eten in voor de lunch van morgen en eten op het pleintje een broodje kip. Dan nog even met de bus naar de tuinen, wat neerkomt op het theehuis, terwijl we uitstappen bij een vrij diepe goot met water stapt Andre hier midden in. Hij had het niet gezien. Na het theetje gaan we naar het hotel terug en drinken daar nog iets met een groepje op het teras voor de huisjes.

Na toch wel een goede nacht beginnen we aan de lange rit van Tabas naar Mashad. Weer door de woestijn en ook nu is het een afwisseling van zand stenen aarde en bergen. Soms woest maar meestal soft. We hebben alleen wat plaspauzes onderweg en nuttigen in de bus al rijdende de lunch.
Rond 17.45 zijn we in Mashad de heilige stad van Iran, hier ligt nl Imam Reza begraven. Er is een gigantisch complex rond zijn graf gebouwd. we zitten in een mooi hotel aan de Imam Reza straat. Om hier te komen moesten we met de taxi want onze bus mocht pas na 21.00 uur de stad in. Op het busstation hebben we weer enigszins in de haast afscheid genomen vd chauffeur , zijn bijrijder en vrouw en kind. s' avonds een broodje kip in een zaakje aan de overkant en toen op naar het complex. Iedereen is afzonderlijk naar binnen gegaan en is ook binnengeweest. Het is een giga complec met moskeen pleinen en bibliotheken en weet ik wat meer. We dwalen wat rond en komen op een gegeven moment bij het plein met de ingang naar de heilige shrine. We besluiten niet naar binnen te gaan maar gaan rustig op het plein zitten en kijken aan hoe de mensen zich gedragen en naar binnen gaan. Je ziet ouderen jongeren kinderen mannen en vrouwen. De vrouwen wel allemaal in chador want anders kom je niet binnen. Je ziet macho's die toch even heilig knikken naar het graf en de hand op het hart drukken. We mogen niet fotograferen dus de camera ligt nog in het hotel, maar de mooie plaatjes zitten in onze hersencellen. (hoop ik)
In het hotel nog even een theetje gedronken en wat gebabbelt.