De Cruise 03-12 t/m 06-12

03-12-2010
Vanmorgen moeten we inchecken bij de Navimag cruise. Na ons ontbijt in het restaurant op de 10e verdieping pakken we de laatste troepjes in onze rugzak en gaan naar de lobby. Hier betalen we de nota en wachten op onze taxi die er heel snel al is. Hij levert ons af bij de terminal en wij naar binnen. Er staat een kleine rij en hier sluiten wij achteraan, al snel kunnen we onze bagage inleveren en krijgen we cabin 175 bed 1 en 2 toegewezen. De boot ligt een beetje verder op het haventerrein en hier moeten we met de bus heen, wij moeten met bus nr 2. Als dit alles geregeld is kunnen we nog weer even de stad in om wat boodschappen te doen. Wij wandelen naar de bigger een supermarkt, sneupen nog even in wat artisane winkeltjes, ze houden hier erg van huisvlijt, je ziet allemaal breiende vrouwen en die verkopen deze producten in hun winkeltje. Bij de Bigger slaan we wat snoepprodukten in want je weet maar nooit als je 3 dagen op zo’n boot zit. Na een laatste bakje T/K aan de wal gaan we weer naar de terminal, ze verwachten ons daar om 12.00. We nemen plaats op de stoelen in de wachtruimte en kijken naar een opwekkende video met allemaal ernstige ongelukken. Eindelijk rond een uur of 13.00 komt Persi onze animator voor de komende dagen wat mededelingen doen en kunnen de mensen van bus 1 meelopen. Al snel gaat bus 2, we rijden echt een kippe-eindje over het haventerrein en stappen dan weer uit. Na controle van de ticket mogen we de boot oplopen en een gevaarlijk ijzeren trapje omhoog klimmen. Dan op zoek naar hut 175, die is wat moeilijk te vinden. Ze hebben de nummering aangepast maar nog niet helemaal doorgevoerd, met behulp van een steward vinden we de hut. Deze is niet groot, de slaapkamer van de lispeltuut is wel 2 x ruimer en lang zo duur niet. Maar de bedden zijn goed alleen het naar bovenklimmen vergt enige lenigheid en daar ontbreekt het wel eens een beetje aan bij mij, maar het lukt.
Dan krijgen we in de diningroom op het 2e dek een kleine snack aangeboden als lunch en dan eindelijk rond 16.00 uur gaan de trossen los en varen we de haven van Puerto Montt uit.
Het diner gaat in 2 shifts er zijn teveel mensen aan boord om allemaal in 1 keertje te kunnen zitten. Gelukkig mogen wij in de eerste ronde, die start om 19.30. We krijgen zalm op ons bord die heel erg naar vis smaakt en daar houdt ik niet van maar het zit bij de prijs in dus niet zeuren. Als ik op bed lig schommelt het wel zo nu en dan maar verder een goede nacht, behalve dat er bij ons in de hut een briesend paard ligt.
04-12 en 05-12
Deze dagen zitten we 24 uur aan boord. Het weer is zeer wisselend, de eerste dag mooi met wel wolken maar de tweede dag echt miezerig met soms hevige regenbuien en slecht zicht.
We varen door een fjordengebied, met eilandjes en rotsblokken. Zien vogels langskomen van groot tot klein maar hun namen weet ik niet, heb wel een presentatie gevolgd over de vogels in dit gebied maar ze vliegen te snel, dat kunnen mijn hersenen niet meer verwerken. Ook zien we zeeleeuwen, otters, dolfijnen en de vin van een Orka, dit is geen grapje maar werkelijk waar, helaas geeft hij geen show. De dolfijnen en zeeleeuwen springen wel uit het water. We passeren een engte van 120 meter voor de kapitein van de Evangalista is dat knap navigeerwerk om daar zonder kleerscheuren door heen te komen, maar het lukt hem.
We passeren 2x een kleine plaats(Puerto Aquirre en Puerto Eden), verder ligt er op deze hele lange route van ongeveer 1100 km geen stadjes of dorpjes. Deze steden zijn alleen per boot te bereiken. Op de 2e dag zouden we aan land kunnen bij Puerto Eden hier wonen 150 mensen, maar ivm het weer gaat dit niet door. De bootjes komen wel naar ons toe om de goederen op te halen die wij aan boord hebben, ze zijn helemaal afhankelijk van de veerboten voor hun goederen. Hierna varen we het fjord Eyre in op naar de gletsjer Pio XI de op 2 na grootste gletsjer ter wereld. Helaas is het weer regenachtig en stormerig dus het zicht is niet optimaal maar toch is het machtig om zo’n wand van ijs en sneeuw te aanschouwen. De dag hiervoor gingen we via het Pulluche kanaal naar open zee. Rond 17.00 kwamen we bij de Bahia Anna Pink op de grote oceaan 12 uur later gingen we via de golfo de penas weer het fjorden gebied in. Gelukkig was het die dag rustig. (horen op dit moment buiten kerstmuziek door de straten van Puerto Natalas schallen) Eenmaal op de Pacific Ocean begon het wel te schommelen maar mijn maag hield zich rustig, voor de nacht trof ik maatregelen in de vorm van genoeg plastic zakken, maar gelukkig was dit niet nodig. Onderweg in het Pulluche kanaal nog een oud scheepswrak gespot, een kapitein wilde de verzekering oplichten maar helaas voor hem was zijn navigeerkunst niet echt groot en strandde hij al voor de kust op een rotspunt. En daar ligt het schip nu nog steeds, volledig intact maar wel voorzien van een roestlaagje.
Het zicht op de omgeving is mooi, maar ik had me er wat meer van voorgesteld. Meer ijs en sneeuw maar dat was niet zo. Natuurlijk was het weer ook niet optimaal , maar we hebben ons wel vermaakt o.a. met op gezette tijden te eten en te drinken. En op Sinterklaasmiddag hebben we de chocoladeletter van Eva nog even soldaat gemaakt.
Onze hut deelden wij met 2 heren en eentje daar van snurkte wel zo luid, het leek wel een briesend paard, oordopjes waren in dit geval geen overbodige luxe. Douche en Wc deelden we met tig andere hutten maar dit was nooit geen probleem, niet eenmaal in de rij gestaan voor wat dan ook. Bij het eten was dit wel eens anders, wij hadden altijd de rij met de meest langzame opscheppers. Het gezelschap aan boord was heel divers, backpackers, onderzoekers, gezinnen, mannen, vrouwen, kinderen, chauffeurs etc. Er waren verhoudingsgewijs veel Nederlanders aan boord. En een 3 tal gezinnen met 2x 3 kleine kinderen en eentje met 2 kleine kinderen. 2 gezinnen waren onderweg naar hun volgende plek voor onderzoek naar de wereld onder water ter hoogte van Cape Hoorn. Het andere gezin was op wereldreis voor 6 maanden.
06-12-2010
Gister Sinterklaas en vandaag Pieter zijn jierdei, fan herte lokwinkse.
Vannacht niet echt goed geslapen, gister te diep in het glaasje gekeken denk ik, maar volgens Hennie kan dit niet. Dan ga je niet met een kater op bed maar kom je er met een kater uit. Nou ja dan weet ik het ook niet. Vroeg aan het ontbijt. Gelukkig schijnt de zon, de temperatuur is niet echt hoog, rond de 10 graden en het waait een halve storm. Puerto Montt ligt op de 41 ste breedte graad en Puerto Natalas op de 51 ste, we zijn ondertussen al aardig dicht bij de zuidpool en dat heeft zijn invloed op de temperaturen. Ik ben blij dat we vandaag niet op de oceaan zitten met deze wind. De boot is wel vele malen stabieler dan de Vlielandboot, als die hier vandaag had gevaren was alles en iedereen over dek en door de boot gestuiterd, nu merk je er eigenlijk niks van. Ikke blij.
We zijn al redelijk dicht in de buurt van de haven. Ik dacht dat we door een heel klein kanaal zouden varen, zo ziet het er op de kaart uit. Maar het is een waterplas van kom sa. Het zicht op de omringende bergen en sneeuw is mooi en de zon schittert heerlijk op het water. Ook zie je mist rond de bergen hangen. Daarom noemde Darwin dit land ook het land van de mist, maar later is dat omgedoopt in vuurland. Om 11.00 zijn we in de haven, de boot komt met grote kabels vast te liggen en dan begint het ontschepen. Dit heeft weer de nodige voeten in aarde en het duurt tot 12.30 voor ook wij van boord mogen. We hebben zelf de bagage op de rug als we de ladders afklauteren, maar wonder boven wonder gaat dit goed. Eenmaal van boord krijgen we de wind vol in de haren. Ik denk nog och we zijn nu zo zwaar met alle bagage op het lijf en dan zie ik iets zwarts gaan en weg flyback. De beschermhoes van mijn rugzak neemt een vlucht de grote Oceaan in. Volgens mij ben ik in februari jarig dus dan heb ik weer iets om op mijn verlanglijstje te zetten.
Het is even wachten op een taxi maar als die er eenmaal is zijn we snel in ons hostal Los Pinos. We doen s middags nog een loopje de stad in en eten een heerlijk hapje bij de pizzeria en halen nog wat boodschappen. Voor de rest bereiden we ons voor op morgen en werken het internet weer “ even” bij.
Groetjes en oant sjen Trijntje