Puerto Varas 30-11 en 01-12

Hoi allemaal, de titel loopt al een dag voor , maar dat komt morgen helemaal goed. Vandaag met de boel weer verhuist nu dus naar Puerto Varas. Gister hadden we al een mooie binnenweg gevonden naar Puerto octay maar we besloten vandaag de TT te volgen en eerst via de route 5 sur te gaan. Dit hebben we weer geweten. Tot en op de snelweg ging het prima, maar dan de afslag die is hier altijd een beetje vreemd, of misschien zijn wij een beetje vreemd. We gaan van de weg en komen in een dorpje en nergens meer de weg naar het meer en P. Octay te vinden. We besluiten een weg te nemen die volgens ons de goede kant op gaat, maar 3 km buiten het dorp wordt het een gravelroad. Shit willen we dit wel , wij stoppen en op de kaart kijken. Terwijl we daarop studeren stopt er een auto met oude man aan het stuur, hij spreekt engels en zal ons de weg wijzen. We moeten weer terug. Hennie zit achter het stuur en haar hersens maken overuren, volgens mij komt dit omdat ze vakantie heeft. We naderen de snelweg, oh hij stuurt ons vast de snelweg op. H knipperlicht uit meneer wuift (of precies andersom) en wij afslaan. Maar nee dit had niet gemoeten, snel op de rem en achteruit. Opnieuw achter hem aan. Hij wuift weer, of hier moeten we afslaan, bam de bocht om. Maar nee ook dit is het niet. Achteruit en die meneer komt alweer aangereden. H beloofd haar hersens uit te zetten. Agatha jij weet het ook vast nog wel onze rijinstructeur zei vroeger al, laat dat denken maar aan paarden over die hebben een groot hoofd. In het dorp zet meneer zijn knipperlicht aan naar rechts en slaat af, wij achter hem aan. Hij stapt nog even uit en vertelt nog even hoe we nu verder moeten rijden. He hè we zitten weer op de goede weg. We rijden weer door een prachtig golvend landschap met bomen, koeien, vogels en bloemen. En nu zelfs hunebedden, dus we zijn vandaag ook even in Drenthe geweest. Zo nu en dan doemt de vulkaan Osorno voor ons op. De voet is te zien dan een wolkenband maar ook de top is mooi in beeld. We maken onderweg wat foto{s. Eenmaal in P. Octay vinden we dit eindelijk een plaatsje wat er een beetje verzorgd en Duits uitziet. We volgen de weg langs het meer totdat we in Fruttilar zijn. Hier gaan we aan het meer weer even heerlijk aan de taart en T/K. Volgens ons reisboek moeten hier ook schitterende souvenirs winkels zijn, maar helaas niks is minder waar.Taart smaakt overigens wel heerlijk mmm. En ze hebben voor zo{n klein stadje een schitterend teatro. Het is bijna klaar en heeft en prachtig uitzicht over het meer Llanquihue met op de achtergrond de vulkaan Osorno. Dan weer in de auto en nu op weg naar Puerto Varas en ons hotel. De TT doet het dit keer helemaal goed. Alleen heb je hier in de steden bijna allemaal eenrichtingsverkeer en daarmee hebben wij wel eens problemen, maar niks wat niet overwonnen kan worden. We staan voor ons hostal en als we binnen lopen hangt eraan de leuning van de trap een briefje met mijn naam en dat kamer 1 voor ons is. De meneer van het burootje wat actieve dagtochten verkoopt , en naast , bij het hotel in zit wijst ons even de weg. De badkamer ruikt heerlijk en dat hij er dan een beetje minder gelikt uitziet dan die van gister is geen punt. Na het uitpakken en het nuttigen van de lunch gaan we het stadje even in en hier zien we toch een mooie winkel met leuke sieraden. (Hennie nog even vertelt dat het ook bijna sinterklaas is, misschien snapt ze de hint, denken jullie ook niet?) Maar daar moet wel de credit card aan te pas komen. Nu terug op de kamer en even de site bijwerken.

Femke heb jij het berichtje van Wilma gelezen !!! En Baukje bedankt voor het overnemen van de krulspelden taak.

groetjes allemaal en tot kiekes. Tryn

01-12-2010
Het is hier vandaag echt 1 december, qua weer dan. Dit hebben we nog niet meegemaakt. Gisteravond was het al wat kouder en de kachel kon wel aan. Vanmorgen dan ook nog een stevig windje en wolken en regen dan waan je je echt in de herfst c.q. wintersfeer. Hier is het eigenlijk 1 juni maar niks geen zomer hoor. Volgens de voorspellingen gaat het weer beter worden met de temperatuur en daar vertrouwen wij maar op. We zijn ook van die echte Nederlanders direct zeuren als het een dagje wat minder is. We zitten in een gezellig hostal maar wel aan een doorgaande weg en dat leverde vannacht nog wel wat lawaai op. Ik mijn oordopjes gezocht nergens te vinden, die zijn vast blijven liggen in Osorno. Vandaag maar eens kijken of ze hier ook zoiets verkopen. Ons ontbijt krijgen we voor de kamerdeur geserveerd en is prima. Hierna lopen we even naar de supermarkt om onze darmen wat opgang te helpen , een wandelingetje wil dan wel eens wonderen doen. Hierna de auto van onze "verboden" parkeerplaats gereden en op weg naar Petrohue. Echt niet te geloven we hebben direct de goede weg te pakken , een complimentje voor de chauffeur (ikke dus). We rijden langs het meer Llanquihue met aan de overkant de vulkaan, maar helaas niet te zien door de laag hangende bewolking. We komen geregeld huizen tegen die helemaal van hout zijn. Soms zijn de wanden opgebouwd uit houten dakpannen. Het ziet er hier allemaal wat netter, verzorgder uit. Dit komt mede doordat hier zoveel Duitse immigranten wonen. We passeren ook een mooi wit lutherans kerkje dit wil ik op de terugweg even fotograveren (is niks geworden toen regende het pijpenstelen). Zo nu en dan hebben we zicht op het meer, er staat een knappe wind en de golven hebben al witte kopjes en slaan stevig op het strand. Als we bij Ensanade zijn besluiten we een bakje te gaan drinken, er staan diverse restaurants die allemaal zicht hebben op het meer. We kiezen de mooiste uit en zijn de enige gasten maar kunnen wel lekker bij de houtkachel zitten. Als we weer weg gaan lopen we even naar het meer voor een fotootje , maar net op dat moment barst er weer en bui los, wij snel naar de auto. Langs de kant van de weg bloeit hier ook heel veel brem in een prachtige donkergele kleur. We rijden door een gebied waar diverse malen lavastromen langs zijn gegaan en je ziet dan ook dat de weg hier weer doorheen is geploegd. Ik rijdt een beetje langzaam en dat levert mij commentaar op van de passagier, mar we zijn hier om te genieten en ze moet maar even rustig aan doen. Ik zie wat blauw in de lucht verschijnen , wie weet...
We rijden het park Vicente Perez Rosales in en daar hebben we al een bordje voor de saltos van Petrohue. De auto op de parkeerplaats. Er hangen allemaal A-4tjes met de boodschap dat CONAF (staatsbosbeheer) staakt. Wij hoeven geen entre te betalen, zijn wij helemaal niet rouwig om. We volgen het pad en komen weer bij een prachtig stukje natuur uit. De lavastromen zijn ook door de rivier gegaan en hebben hier een landschap doen ontstaan van allemaal kleine watervallen. op de achtergrond zie de vulkaan nog net een beetje in de wolken hangen maar helaas de zon komt er niet door. Het water van de rivier heeft op de plekken waar het naar beneden stort en in een draaikolk beland de meest mooie ijsblauwe kleur. We filmen en fotograferen dat het een lieve lust is. Dan komt er ook nog een boot voorbij, je kunt hier met zo{n snelle boot tot onder de waterval waren en mooie foto s maken. Niks voor mij maar voor de liefhebber zal het wel een kik geven. Ik hoop nog steeds op een doorbraak van de zon om de foto van het jaar te maken, maar helaas het gaat niet gebeuren. Terug in de auto besluiten we richting de vulkaan Osorno te rijden en naar het skicentrum te gaan. De weg is gelukkig geasfalteerd dat scheelt weer een slok op een borrel voor de chauffeur. De zon schijnt als we weg rijden en in de spiegel blijft hij ook schijnen maar op het voorruit vallen alweer de eerste druppen. We komen langs Laguna Verde en gaan daar ook nog langs. Gelukkig schijnt de zon en kan ik een foto maken van een felgroen meertje. Dit komt door de een of andere microbe. Daarna door en al snel hebben we de weg omhoog te pakken. Maar het wordt donkerder en donkerder, we stijgen en stijgen komen in de mist en zien de hele vulkaan niet meer. We passeren een uitkijkpunt (mirador) parkeren de auto, genieten van de vogeltjes die we nog kunnen zien door de druppeltjes en besluiten hier onze lunch op te eten. De regen gaat in vlagen maar het zicht op de vulkaan en de vallei wordt niet helder. Na de lunch besluiten we dan ook maar weer af te dalen. Het blijft regenen totdat we terug zijn in Puerto Varas. We trakteren onszelf op een bakje en een muffin en zitten nu te lezen en te internetten.

tot mailens H en T