Osorno 28 en 29 nov. 2010

Na het ontbijt in Valdivia sjouwen we alle spullen weer naar de auto. Jeetje wat kan een mens toch een troep verzamelen in korte tijd. We besluiten vandaag op de tomtom naar Osorno te rijden, dit na ons debacle van gister. (viel nog wel een beetje mee hoor) Onze tomtom is regelmatig wat van slag en laat ons dan weer naast de weg rijden of schiet zomaar het oerwoud in, wij snappen haar niet helemaal. Gelukkig brengt ze ons naar de big road en dan staat Osorno op de borden. Bij het verlaten van Valdivia hebben we onze boodschappen weer even aangevuld. De afstand is iets van 80 km en over een redelijke snelweg zijn we er dan ook al voor 12.00. Eenmaal in Osorno wil de tomtom eerst het signaal niet goed oppakken maar nadat ik even met haar buiten de auto ben geweest gaat het weer. Ze valt zo nu en dan weg maar naar een paar sec is ze er ook weer en dit is gelukkig genoeg om ons naar ons hotel Waeger te leiden. De kamer is al ready en nadat de auto op de parking staat en alles weer in de kamer ligt gaan we eerst even lunchen. Dan lopen we de stad in, we hebben een piepklein plattegrondje maar het brengt ons naar de Plaza de Armas en jawel we horen weer muziek, er speelt een band die hier schijnbaar wel populair is want er staat nogal wat jeugd te swingen op het plein. Hennie en ik storten ons in deze massa en doen dapper mee. Aan het plein ligt ook de betonnen neogotische kathedraal uit de jaren zestig. Een bijzonder bouwwerk, maar dat heb van die zestiger jaren. Helaas is hij wel weer in reparatie, dus alle apostelen komen niet op de foto, omdat ze nu achter het bouwplastic hangen. Ook zien we de tegenhanger fan us Mem staan een levensgrote stier, siert een van de hoeken van het plein. We zitten hier in een agrarische omgeving en dat blijkt ook maar weer eens hieruit. Het is vandaag zondag , waren in Peru en Bolivia de winkels open hier zijn de meeste winkels dicht. Dit is wel een beetje jammer want het is daardoor wat saai. We drinken een theetje en Hennie meestal koffie, eten een stukje heerlijke kruimeltaart er bij en kijken alvast even op de kaart voor vanavond er staat genoeg lekkers op. Aan de overkant van de straat staat een mannetje vanaf een bakfiets iets te verkopen wat ons heel erg lijkt op dikke stelen rabarber. Maar volgens de serveerster is het geen rabarber maar het klinkt als naiga. Helaas kunnen we het niet terug vinden in ons woordenboekje. We slenteren een beetje door de winkelstraat en sneupen naar wat souvenirs maar nee het ligt er niet. Dan zien we een super winkelcentrum de Jumbo, het zaailand is er niks bij. Na alle rondzwervingen en km. lopen besluiten we terug te gaan naar het hotel om internet, foto,s en schrijfboekjes bij te werken. S avonds gaan we weer eten in ons theetentje, maar helaas de keuken is al dicht. Wilden ze ons vanmiddag naar boven sturen om te eten, nu is het boven dicht en kunnen we alleen een sandwich krijgen, helaas dat moet dan maar.

slaap ze en tot morgen Trijntje

29-11
Vandaag gaan we de omgeving verkennen. We gaan op weg naar parque Puyehue. Hiervoor moeten we weg 215 hebben richting Entre Lagos. We typen de naam in op de tomtom maar dan wil hij ook een straatnaam, ja die weten we niet. We tikken willekeurig wat namen in die hier veel voorkomen maar steeds kan hij ze niet vinden. We besluiten eerst richting ruta 5 te rijden en hopen daar dan iets te zien. Als we in de buurt komen vd snelweg besluiten we eronder door te gaan, hier ligt een mooie b-weg volgens mij helemaal passend bij de rode lijn vd kaart. Helaas na een vijftal kilometers zien we een bordje staan naar een andere bestemming, wij weer terug. Onder de weg door , hebben we iets gemist, we zien niks. Dan maar de ruta 5 op en kijken of we daar een afslag zien en jawel nog maar net op de weg kunnen we erweer af, wel weer tol betalen maar oké we weten nu dat we goed zitten. En daar kruizen we weer over een minder mooie Chileense weg dan de rode kleur op de wegenkaart doet vermoeden richting Lago Puyehue en het gelijknamige nationale park. We passeren eigenlijk alle provincies van Nederland wel, dit lijkt daar op en dat doet ons daar aan denken, je houdt het niet voor mogelijk. Langs de kant vd weg staan alle mogelijke bloemen, van Lupinen, vingerhoedskruid, boterbloemen tot margrieten. Het is een lust voor het oog. En groen dat het hier is, na al dat stof in Peru vind ik dit weer heerlijk. De bergen zijn even aan het zicht onttrokken door de wolken. We rijden dan ook afwisselend in de zon, warm, airco aan en dan weer zon weg, airco uit. We besluiten dat een stop bij Entre Lagos wel op zijn plaats is, we gaan hier een bakje koffie drinken. De weg loopt een beetje om het dorpje heen maar wij slaan af en rijden door het dorpje, maar niks te vinden. Dan terug naar de buitenkant want daar hadden we een cafeetje gezien. Het worden de buren, maar we krijgen een lekker bakje koffie (meestal nescafe) en een theetje. Daarna gaan we weer verder we rijden nu langs de oever van het meer, maar nergens is een parkeerplaats om even een kijkje te nemen. Hennie stelt voor bij een camping het terrein op te rijden en dat doe ik dan ook. De eigenaar denkt natuurlijk he gasten en komt al aan hollen, maar wij vragen of we even bij het meer mogen kijken en dat is ook geen punt. Naast een camping heeft ook bijna iedereen cabañas een soortement huisjes, van luxe tot heel simpel. Het zicht op en over het meer is mooi, maar helaas verhullen de wolken nog steeds de bergen en de vulkaan op de achtergrond. We rijden verder want we willen het park vereren met een bezoekje. Het bos moet hier heel mooi zijn feeëriek volgens het boek. We rijden en rijden en zijn volgens ons gevoel al bijna bij de Argentijnse grens als we de ingang en post van de Chileense staatsbosbeheer tegen komen. We kijken eerst aan de ene kant van de weg, gebouw lijkt ons leeg, dan naar de andere kant van de weg en daar komt al een boswachter uit zijn optrekje. Hij geeft ons een kaartje en geeft aan dat we op de andere kant kunnen starten als we naar de waterval willen en daar moeten we ook betalen. Wij weer met de auto naar de andere kant. Maar er is echt niemand in het gebouw daar, jammer maar helaas dan vangen ze geen geld. We nemen water en wat chips mee voor het geval we honger krijgen en beginnen aan de tocht naar de salto de Indio. We hebben allebei de sandalen aan en dat had in dit regenwoud misschien beter onze wandelschoenen kunnen zijn, maar niet getreurd mochten we vies worden dan spoelen we dat vanavond wel weer af. Het is vochtig in het bos en op die stukken waar de zon er door heen kan komen zie je gewoon stoom optrekken. Op een gegeven moment horen we het geraas van een rivier, waterval dus we komen in de buurt en dan is hij daar. Een schitterende waterval, echt mooi, de niagara is er niks bij. Wij foto en filmen en we kunnen ook nog afdalen ik besluit dit te gaan doen. Van onder is hij ook prachtig een plaatje, hopelijk zie je dat straks ook op de foto´s en film. Terug bij de auto besluiten we dat het nu wel tijd is voor een broodje. Dan rijden we nog een stukje verder en jawel daar is de controle post voor de Argentijnse grens. Verder gaan we dan maar niet. In de loop van de middag zijn we terug in Osorno en daar gaan we eerst nog even op jacht naar souvenirs en zowaar we vinden een winkeltje wat wel mooi spul verkoopt. Dan gaan we nog even bij een cafeetje naar binnen voor een theetje en daar treffen we de poetsvrouwen over 25 jaar. Een clubje dames (zo tussen de 75 en 85 jr) viert volgens ons de verjaardag van 1 van hun. Op tafel staan schalen met koekjes en bonbons en ze krijgen allemaal iets te drinken met een heel leuk kerstmannetje ernaast. Wij zien ons zelf al zitten over 25 jaar . Gezellig wat teuten en ondertussen de ene bonbon na de andere naar binnen schuiven. We zijn het er niet helemaal over eens, is er nu een dochter bij, nee het is de kleindochter of toch niet. Jullie snappen het wel, we zijn lekker aan het gissen. Ondertussen krijgen wij een lekker bakje koffie en chocolademelk met een brownie geserveerd. En het valt reuze mee met de kilo,s Wilma, gister constateerde ik nog dat de broek mij van de kont zakte.
Nu weer even het internet aan het bijwerken en dan straks op zoek naar een lekker biefstukje.

Oant moarn tut fan Tryn

en succes met de voorbereidingen van Sinterklaas. Hier is men al helemaal in kerstsfeer en klinken de jingle bells ons geregeld in de oren.