Valdivia 27-11

Na het ontbijt in Pucon alles weer in de tassen en weet je met zo´n auto heb je veel meer losse dingen, want ja dat kan zowel even in de kofferbak. Dus 1 keertje lopen is niet genoeg. Als alles er in ligt, denk wij, maar de helft van de boodschappen hebben we dus in de koelkast laten staan, gaan we op weg naar Valdivia. We hebben een tomtom, maar die kan af en toe het signaal niet vinden. Geen punt want wij kunnen ook op de kaart rijden. Ik wil wel binnendoor en ook Hennie lijkt dat geen slecht idee. In Villarica krijgen we al ruzie met onze tomtom, hij wijst ons een route via een gravelroad, dat lijkt ons niet goed. Terug naar het stadje en daar de borden gevolgd naar Lican Ray dat ligt op de route binnendoor naar Valdivia. Het landschap waar we doorrijden is prachtig, heuvels en op de achtergrond bergen, soms met sneeuw. Bruine en zwarte koeien in de wei, bloemen langs de kant van de weg, en vooral ook veel felgele brem. We rijden heerlijk ontspannend. Eenmaal in het dorpje wil de tomtom ons steeds ergens af laten slaan waar dat niet kan, uit dat ding. Bij het meer aangeland komen we tot de conclusie dat we toch een afslag eerder moesten hebben. Terug en de juiste afslag gespot. Ook nu rijden we langs een meer heuveltje op heuveltje af, kuiltje klein, kuiltje groot maar het gaat verder prima en de zon schijnt. De tijd gaat verder en het wordt later en we komen niet echt in de buurt van Valdivia. Toch maar weer eens die tomtom aan we komen nu ook weer in de buurt van de route al Sur, de weg naar het zuiden en die moeten we hebben. Bij de plaats Los Lagos aangekomen verwachten we nu toch ook wel eens Valdivia op de borden te krijgen maar dat is lastig en staat het er een keertje op, moeten we rechtdoor volgens de aanwijzer dan is dat niet mogelijk. Dan maar wat hulp van de plaatselijke bevolking ingeschakeld, 2 heren staan te praten langs de weg, maar als wij de weg vragen zijn ze het volgens ons niet metelkaar eens. Wij proberen zo goed mogelijk de aanwijzigingen van eentje op te volgen en komen op de route al Sur he he. Bij het eerste de beste benzine station stoppen we want we moeten wat water kwijt en we gaan er een broodje eten. Dit smaakt prima hoewel het geen sijbesma broodjes zijn. We gooien de tank vol voor 32 euro, dat is hier lekker goedkoop en gaan weer op weg. De tomtom is het nog steeds niet helemaal met ons eens, geen idee waar ze ons heen wil hebben, maar we volgen de borden wel. Ja daar is de afslag naar Valdivia, ik van de weg, eh moeten we hier er nu af of, ja te ver en we moeten weer invoegen, ......Je snapt al hier zijn we beiden niet blij mee. Gelukkig is er over 7 km weer een afslag en hier rijden we terug en nu er wel af. Het enige goede aan deze actie is , dat we de tolpoort omzeilen en dus niet hoeven te betalen. Je hebt hier regelmatig tolhuisjes en dan betaal je 1900 of 500 of wat voor bedrag dan ook in peso, maar de weg is niet echt beter dan de stukken waar je niet betaald. Misschien is het wel een verkapte wegenbelasting. Hoe de tomtom zijn navigatie hier in Chili precies werkt geen idee, maar ze laten ons regelmatig afslaan op plaatsen waar dit niet kan, of het signaal valt weg, of we moeten naar een weg waar we al lang op rijden, maar nog vaker rijden we volgens het systeem naast de weg, soms zelfs helemaal door de middel of nowhere. In Valdivia aangekomen gaan we langs de kant staan en tikken nogmaals het adres in en ja hij pikt ons weer op, volgens hem/haar rijden we op de Ramon Picar en dat klopt het gaat nog een keertje mis, maar dan staan we voor ons hotel met een vreemde naam, dus die weet ik even niet. Ze verwachten ons en doen het hek open zodat de auto op de parkeerplaats kan. Eenmaal in de kamer, snel wat uitpakken en kleine tas inpakken en de stad in want volgens de reisgids is dit de mooiste stad van Chili. Helaas kunnen wij dat niet beamen, misschien hebben wij niet met de juiste ogen gekeken maar allebei zijn we tot de conclusie gekomen dat we mooiere steden hebben gezien. Vanuit het hotel lopen we eerst naar beneden richting Plaza de armas, het centrale plein. Net voordat we daar zijn passeren wij een cafe die lekkere chocolade en taarten verkoopt, hier gaan we natuurlijk naar binnen. Wij doen ons tegoed aan thee en koffie en petit fours mmmmm.
Marsepein en noga verkopen ze in de winkel ernaast en die gaat om 16.00 uur weer open. We lopen verder naar het plein, richting mercado en de rivier en sneupen wat in de stalletjes, maar het is allemaal een beetje zwarte markt artikelen, niet iets waarvan wij denken dat is nu echt Chileens of zuid Amerikaans. Aan de rivier zijn ze de vismarkt aan het opruimen en schoonmaken. Langs de oever liggen zeeleeuwen te zonnebaden en er vliegen de nodige gieren rond. We flaneren wat langs de oever van de rivier en horen dan muziek, erop af, Het blijkt een podium in opbouw te zijn en de band is aan het oefenen. We genieten even in het zonnetje en gaan dan de stad in voor een glaasje wijn dit doen we in een leuk bruin cafeetje en we eten er wat kleine hapjes bij, maar genoeg om vannacht geen honger te krijgen. (ik eet nog wel een lekker ijsje) Aan het plein is ondertussen in de muziektent weer Advendo of Burdine op het podium geklommen , na het nodige inspelen gaan ze van start. Terug in het hotel lezen we nog een aantal bladzijden uit onze boeken.

Groetjes en tot kiekes H en T.

ps, ik ben helemaal vergeten te vertellen dat ik in Ancon bij de kapper ben geweest. Het werd een beetje lang dus ik dacht er moet maar een stukje af. Kapper gevonden een aardige mevrouw die natuurlijk alleen Spaans spreekt , maar met handen en voeten ging het goed. Knippen en verven, want ja anders zie je die grijze haren zo goed. Ik op de kaart kleurtje aangewezen en dat ging er eerst in. Oei het prikte nogal wat op de huid. Ik mocht op de bank plaats nemen voor het inwerken en ik ging zitten lezen op een gegeven moment dacht ik wel nu hoop ik dat zij de tijd in de gaten houdt en me hier niet laat zitten totdat ik mijn boek uit heb, maar dat viel mee. Daarna uitspoelen met koud water help help en mijn nek helemaal in een boog, want die bak zat veel lager als bij ons en geen beweegbare stoelen. Maar gelukkig het ging goed en het knippen was in een minuutje klaar, wel mijn pony wat korter dan dat ik wilde maar oké, ik mag niet klagen.