La Paz 01-11-2010

Vanmorgen rond een uur of 06.30 waren we al op het busstation van La Paz. Dit is de officieuze hoofdstad van Bolivia. De meeste regeringsgebouwen zijn hier gevestigd en ook het grote vliegveld is hier. La Paz ligt op de heuvels en in de vallei het verschil tussen de hoogste wijken en de laagste is ongeveer 1000 meter. Ons hotel ligt op ongeveer 3780 meter. Weer hoger dan in Sucre maar lager dan Potosi. Tot nu toe heb ik er nog weinig last van ik hoop dat dat zo blijft. Wel merk je natuurlijk weer dat alles langzamer gaat. Elke stap die je zet kost je meer inspanning en als die stappen dan ook nog eens klimmen , dan gaat het dubbel op. Op het busstation is het eerst weer een race van de dames om bij de toiletten te komen. In de bus kun je ook wel, maar dat is toch niet echt zo prettig. Dan gaan we met z´n allen in taxi's naar het hotel. Gelukkig kunnen we al in onze kamers. We pakken eerst even uit, doen een douche en gaan dan ontbijten in het hotel. Rond 09.00 zijn we al ready om de stad in. We willen ook hier naar het kerkhof, morgen is eigelijk de dag, maar we gaan ook nu even kijken om het verschil te ervaren. We laten ons met een taxi bij het cemetery general afzetten. In eerste instantie denken we, komt dit wel goed? We zien alleen maar flatgebouwen op een rij, maar ja dan zie ik het , het zijn allemaal graven. In het deel waar wij binnen komen, want het is weer een giga groot complex, staan allemaal flatgebouwen vol met graven. Sucre was hierbij vergeleken heel netjes. Dit is wat meer een volkskerkhof. Ze staan soms wat schots en scheef en niet alles netjes op een rij. Het is er niet superdruk , maar toch zie je ook hier al overal mensen bezig bij de graven. Soms staan ze te bidden, dan is er een zanger bij die iets ten gehore brengt en ik zie zelfs een stukadoor die de binnen kant weer even helemaal netjes strijkt. De mevrouw van wie het graf is zit er mooi bij te glimlachen, dat komt er weer mooi uit te zien. Ook is er een soortement herdenking met allemaal politie. Hele beroepsgroepen hebben hier soms hun eigen flatgebouw. Bij die van de politie staan nu allemaal verse kransen. We laten ons ook maar weer door een taxi terugbezorgen bij het hotel, want we waren de plattegrond vergeten en hadden geen idee meer waar we waren. La Paz is een totaal andere stad dan Sucre, deze was een beetje voornaam en mooie oude gebouwen. Hier zie je veel vervallen gebouwen of grote kolossen in staal. Het heeft veel meer het uiterlijk van een grote stad, vervallen, vies en lekker druk. Vanaf het hotel beginnen we aan de tocht naar het centrum, of in ieder geval een stukje van het centrum. We koersen eerst op de St Franciscuskerk. Bij binnenkomst is er een dienst aan de gang. Een vrouwenstem zingt iets op een ons bekende melodie, Conny komt er op, het is mij bonny is over the ocean. Zij zint over sanctos, de geesten, het zal wel iets met Allerheiligen of Allerzielen hebben te maken. Dan wensen ze elkaar allemaal La Paz, vrede, (vrede zij met u) en geven elkaar en ook ons een hand. Leuk om soms weer dingen te herkennen van thuis. Als de dienst is afgelopen, doen we nog even een rondje kerk en ik film wat. Dan komt er iemand in uniform op ons af en zegt iets. Natuurlijk verstaan we dat niet en begrijpen er niks van. Maar ik weet al waar het over gaat ik mocht niet filmen of fotograferen, maar had daar nooit meer aan gedacht. Ik houd me van de domme, maar dan haalt hij er iemand bij die engels praat. Ja ik heb gefilmd, de meneer wil dat zien en ik moet het wissen. Ik het opzoeken op het bandje , ja dat is het. Ik druk een knop in en het scherm wordt blauw. Prima dat is goed we mogen gaan. hè hè, ik was al bang dat hij het bandje zou invorderen, je weet het maar nooit hier. Om een beetje bij te komen gaan we naast de kerk in een leuk cafeetje een theetje drinken en nemen er een heerlijk stuk taart bij. Hierna dwalen we nog wat daar de stad, Plaza Mendoza en de heksenmarkt bezoeken we. Beide is niet veel. Het ene vervallen en het andere toeristenkraampjes met wat dozen met kruiden, stenen met pachamama en geluksstenen en hangers en een doos met lamafoetussen. Door al dat geloop en geklauter hebben we honger gekregen en die stillen wij bij Mango´´s. Weer eens iets anders dan een Italiaan, en het smaakt prima.
Groetjes en oant sjen. C & T