vrijdag 08-10

Ben vanmorgen vroeg wakker, 06.30 en aangezien we in ons hotel kunnen internetten, besluit ik mijn verhalen even af te maken. Volgens C ben ik nu een fanaat. Valt mee toch.
En Rens 3 kwart is nog niet uit die rugzak geweest, dus er zit nog veel meer in. En collega´s ik eet hier regelmatig pizza , dus als ik terug ben eten we voorlopig op dinsdagavond niet meer pizza.

Maar nu het vervolg.

We gaan op weg van Piura naar Chiclayo. Het is vandaag een nationale feestdag in Peru dus de bussen rijden wat anders dan normaal. We kunnen dan ook pas om 11.00 met de bus. Dit geeft ons de mogelijkheid om rustig aan te doen. Voor het ontbijt wandelen we de stad in en vinden een tentje waar behoorlijk wat Peruanen zitten, wij schuiven ook aan. Met wat moeite krijgen we de ober in het verstand dat we thee willen en een glas sap. Maar dan een broodje met beleg. We komen er niet uit, marmelade, jam nee dat heeft hij niet. Iets wat klinkt als manzilla dat wijst hij ons aan, we gaan overstag en bestellen dat dus maar. Het blijken broodjes met boter te zijn en verder niks, maar ze smaken niet eens zo heel slecht. De boter is hier wel weer gezouten, laat ik nu erg van zout houden, treffen we dat weer. Dan wandelen we via een andere weg terug en stuiten op een soortement Dam herdenking, er liggen al kransen en er staan allemaal militairen, marine en weet ik wat voor verdere pakjes rond het plein opgesteld en wij mogen er niet langs. Op het moment dat wij er zijn is er een hoge pief van de kerk aan het spreken. We maken van afstand wat foto´s, maar helaas de zon staat een beetje verkeerd en gaan dan nog even de supermarkt in die we gisteravond nog hadden gespot. Toch nog maar even een kaal broodje gekocht. Rond 11.00 rijden we met de bus de stad uit. Aan de rand van de stad liggen , de jonge dorpen, wij noemen dit de krottenwijken. Allemaal hutjes tegen elkaar aan, van bamboe of van matten en met plastic of zink afgedekt. Het houdt maar aan en ziet er erg troosteloos uit. Je ziet hier veel meer hout in de omheining van iets verwerkt. En dan geen mooie rechte paaltjes maar gewoon de stam , zoals hij is op 1 of 2 meter afgekort. We beginnen nu aan de oversteek door de Sechurawoestijn en dit is te zien, een woestijn zoals de meeste mensen hem voor ogen hebben, zand, zand en zand. Eerst zijn er zo nu en dan nog wat hutjes langs de weg en ook nog wel eens iets waarbij staat dat het een restaurantje is maar hoe verder ze komen hoe minder het wordt. Je ziet hier ook weer kuddes met geiten, die leven denk ik beter in dit klimaat dan koeien. Eerst rijden we door een gebied met nog boompjes, struikjes ze zien er allemaal nog kaal uit maar dat zal wel komen omdat het nog voorjaar is en de bladeren nog niet overal aan de bomen zitten. Oh ja gister op de grens van Ecuador met Peru hele hellingen vol met kapokbomen gezien. Ze lijken wel wat op de baobab boom.
Langzaam verandert het landschap van nog wat boompjes, naar wat kleine heuveltjes met wat groene bedekking en soms wat hogere duinen totdat het alleen maar meer zand is, met soms een donker laagje.
En dan na een uurtje of 2,5 begint er weer wat bebouwing te komen er ligt weer troep langs de kant van de weg , ook een teken dat er weer mensen in de buurt zijn en dan weer een stad. We passeren eerst wat andere stadjes en arriveren dan in Chiclayo. De bus gaat hier naar zijn eigen stalling en rijdt direct achter een hekwerk, dat geeft toch wel te denken!?.
Met taxi's, die hier een slagje kleiner zijn dan in Ecuador, de bagage gaat dan ook op het dak, rijden we naar ons hotel. We houden ons hart vast tijdens het ritje, voor een zijstraat drukt ie gewoon op de claxon maar scheurt door zonder te kunnen zien of er iets aankomt. Bij een stoplicht draait ie gewoon links af, hand uit het raam, de knipperlichten zullen wel niet werken, snijdt een naastliggende auto af, maar parkeert netjes voor het hotel zonder een kras te hebben opgelopen. Zal wel ervaring zijn, zullen we maar denken.
Onze kamer is een beetje aan de donkere kant, ik heb hier niet zo´n problemen mee maar C houdt van wat meer licht. Na wat uitgepak gaan we de stad in op zoek naar de markt. eerst passeren we natuurlijk weer het plein en de kerk, die we dan ook weer met een bezoekje vereren. We volgen de " hoofd" straat en komen dan bij de markt. Ik heb de rugzak nu voor me hangen, stom gezicht, maar volgens Freddy is dit nodig, anders snijden ze hem gewoon op je rug open. Dus ja, dan moet het maar. We dwalen weer door steegjes met allerhande spullen, je kunt het zo gek niet bedenken of het ligt op de markt. Ook het verse spul is weer volop aanwezig. de mensen hebben er hier geen problemen mee om op de foto ze vragen er soms zelf om. We vinden ook de heksenmarkt. Dat gedeelte van de markt waar de kruiden liggen, maar b.v. ook een opgestopte aap hangt en nog wat andere opgedroogde dieren. Hier kun je ook een sjamaan vinden, die je dan met behulp van alle kruiden en amuletten en weet ik wat voor spulletjes , kan genezen, helen of misschien nog wel veel meer. Wij zien geen sjamaan, maar ik heb eerlijk gezegd ook geen idee hoe die eruit moet zien. Na het marktbezoek gaan we op zoek naar een eettentje. Ze zijn hier gek op kip, pollo, want je ziet allerlei tentje waar ze kip aanbieden, her ruikt niet altijd even fris, dus we zoeken nog wat door. op een gegeven moment vlak bij het plein, spreken we iemand en die raadt ons Mi Tia aan, hier gaan we heen, ligt op de hoek van het plein en hier eten we een hapje. Het leuke is wel, dat je hier meestal alleen met Peruanen ergens zit, er zijn weinig toeristen. na het eten scoren we in een klein winkeltje nog een fles water en dan op naar het hotel, voor de broodnodige nachtrust.

groetjes Trijntje