Op naar Peru 07-10

Vanmorgen echt vroeg opstaan 05.00 omdat we om 05.45 de taxi moeten hebben naar het busstation in Loja. Gelukkig lukt het ons zo vroeg uit de veren te komen. De taxi´s zijn allemaal op tijd en daar gaan we. Die van ons was een beet laat en vertrekt 2 a 3 minuten na de eerste maar die wil en zal en moet hij inhalen. we vliegen dus in de vroege ochtend over de wegen. Onderweg zien we ondanks het vroege uur al allemaal kinderen langs de weg staan netjes in hun uniform. Meisjes een rokje met blazer en kniekousen en donkere schoenen en jongens in een broek en blazer. Tegen de tijd dat wij in Loja zijn, hebben we taxi 1 weer ingehaald, hè hè onze chauffeur ook weer blij. We hebben even tijd en kunnen nog naar de WC of onze laatste dollars opmaken. We gaan vandaag naar Peru en daar hebben ze solles, dus de dollar kan weer terug in de tas. We hebben vandaag een rustige rijder. het wordt richting de grens steeds droger en we zien hele velden met suikerriet en ook rijst, die zorgen voor een mooi groen accent in het landschap. We stoppen eerst een keertje voor het ontbijt, wij houden het bij een theetje en dan tussen de middag rond 12.30 voor de lunch.Maar ongeveer een uurtje voordat we hier zijn hebben we een controle van het leger. Allemaal uit de bus, paspoort mee en eentje schrijft onze namen en andere gegevens keurig op een lijst. 10 kijken er wel toe. We moeten eigenlijk naar de Banos (WC) en mogen die van hun gebruiken. het is omdat je wat kwijt moet maar anders. Het ziet er erg primitief uit, we dalen af in een klein steegje en halverwege kunnen we een slaapzaaltje inkijken, hier staan wel 5 britsen en op eentje ligt een mitrailleur. De WC is tevens douche . De lunch die hebben we meegenomen vanaf het hostal, het brood is een beetje droog maar het gaat er wel in, met het water en de banaan hebben we niks te klagen. Dan rond 13.15 gaat het richting grens die net buiten het dorpje Macara ligt (volgens mij schrijf ik het fout maar dan kom ik later met de juiste spelling, is nu goed ). De grens wordt gevormd door een rivier. Wij voor de brug uit de bus, onze bagage mag erin blijven, verbaas, verbaas. Toen we Ecuador inkwamen hebben we een briefje in moeten vullen en de kopie hiervan moeten we nu samen met ons paspoort inleveren. Er volgt een controle, nu via de computer ons paspoort eronder en we krijgen een uitreis stempel. Over de brug gewandeld, op de andere kant in Peru dus, een nieuw briefje ingevuld en weer naar een kantoortje voor een stempel en daar gaan we weer. We zijn nu een 50 minuutjes verder, valt dus reuze mee.
Het is warm en droog. Het zal aan elke grens wel even wennen zijn, maar Peru ziet er hier veel viezer uit dan Ecuador. Dat was een groen en fris land, natuurlijk soms ook kale bergen maar hier is het echt droog en zand en stof en troep langs de kant van de weg.
Het is nog voorjaar, dus de meeste bomen moeten nog in de bladeren maar het ziet er hier zo op het eerste gezicht wel wat troosteloos uit. We hebben nog een uurtje of 2 en een half voor de boeg. We zijn nu opeens ook uit de bergen en het is vlak om ons heen ook een vreemde gewaarwording als je al bijna 3 weken altijd omringt bent door de bergen. Piura komt aan de ene kant modern over. Grote fabrieken en reclames van alle grote merken zie ja. Maar de huizen en de auto´s zien erveel armoediger uit dan in Ecuador. Ons hotel is ook een beetje shabby maar we kunnen het ermee doen. Als we ons hebben geïnstalleerd gaan we de stad een klein beetje verkennen. Na de lange busreis hebben we niet meer heel veel energie. We volgen de straat naar rechts, heeft Freddy ons opgedragen en komen dan bij het plein en de kerk. We doen een rondje plein en belanden in een cafe met uitzicht op het plein. We moeten eerst weer even aan de prijzen wennen , was een thee anders 1 dollar of 0,60 cent, nu staat er op eens 4 sol op de kaart maar dat is ook iets van een euro. We zitten hier heerlijk en er staat een verrukkelijke spaghetti op de kaart hier gaan we voor. En we nemen er een wijntje bij. De wijn die ze hier en ook in Ecuador schenken komt meestal uit Chili en is ook heel vaak bij ons te koop. Het smaakt inderdaad prima en gaat heerlijk naar binnen, 2 koppen thee met veel suiker (ikke dan) en een zoute spaghetti dan is ons hele ecosysteem weer op orde. Er komt nog een optocht van kinderen met tamboerijn en muziekkorps langs, treffen wij dat even en dan nog even naar de hypermoderne bijenkorf. Echt het verschil is hier veel groter dan in Ecuador en doen nog even wat kleine inkopen. Dan weer op naar het hotel want we moeten morgen verder reizen.

Oant moarn C en T