Chimborazo , Riobamba

Vandaag kunnen we op excursie naar de hoogste berg, tevens vulkaan, van Ecuador. We zijn niet van die klimmers maar het grootste gedeelte doen we dan ook in een auto. We gaan vandaag dan ook mee op deze tocht. Een Ecuadoriaan getrouwd met een Nederlandse heeft in Riobamba een travel company. Ze verzorgen mountainbike tochten op de Chimborazo , maar ook tochten naar b.v. de Galapagos. We gaan met z'n 6 - en in een busje op avontuur vandaag. 3 van onze groep (de helden) gaan vandaag met de mountainbike de tocht naar beneden ondernemen, wij dus niet. Omdat we nu eigen vervoer hebben kunnen we mooi overal stoppen en dat doet William dan ook. We maken tig plaatjes van de vulkanen die Riobamba omringen. En ja daar komt ook de eerste Alpaca in beeld. Hij lijkt heel erg op de lama alleen hangt zijn staart naar beneden. Ze zitten dik in het wol. Ze laten zich braaf fotograferen. We rijden in een prachtig landschap, alle hoge Andes bergen om ons heen, die kaal maar wel groen zijn maar dan in tig tinten. Het gesteente is hier vulkanisch en lijkt niet echt hard. We stoppen ook weer om een foto te maken van de verschillende vulkaanlagen en dan merk je ook dat de lagen eigenlijk onder je voeten wegbrokkelen. Tot de ingang van het park gaan we over een asfaltweg en dan nog ongeveer 8 km over gravel roads. We zie nu ook een kudde Vicunas, de kleinste lamasoort. Ze lijkt eigenlijk veel meer op een hert dan op een lama. Hoe meer we omhoog gaan hoe kouder het gaat worden. 1 van ons zessen wilde eigenlijk ook nog met de mountainbike naar beneden en dit kan want er zijn fietsen genoeg met de andere auto meegegaan, maar als we eenmaal bij de eerste berghut zijn op 4800 meter vergaat ze van de hoofdpijn en is ook dizzy. Wij concluderen , zoals het echte artsen betaamd, dat ze wel last zal hebben van de hoogteziekte. Dit was iets waar ik vantevoren het meeste tegen opzag. Je kunt hier namelijk niks tegen doen. En al ben je vaak op hoogte geweest, je kunt er jaren geen last van hebben en dan opeens wel. Tot nu toe is me dat bespaard gebleven, gelukkig. Bij de hut is het koud, binnen is het maar 10 graden. Na een bakje cocathee , om de effecten van de gevreesde hoogteziekte voor te zijn, gaan we klimmen. We kunnen eventueel naar de volgende berghut klimmen op 5000 meter. Dit lijkt maar een peulenschil, maar elke stap die je hier doet kost moeite. Na 4 , 5 stappen sta je al te hijgen alsof je de marathon hebt gelopen en je hart gaat te keer als een gek. Na een eindje komen we bij een monument voor de een of andere bergbeklimmer van Humboldt die veel voor Ecuador heeft betekend. Maar niet alleen voor hem is er een gedenksteen, maar overal om ons heen zie je gedenkstenen, maar die zijn voor mensen die zijn omgekomen terwijl ze de Chimborazo aan het beklimmen waren. Wij vinden het zo wel mooi en besluiten niet hoger te gaan. Terwijl we even uitrusten bij het monument komen er ook 4 ecuadorianen aan, 2 mannen en 2 vrouwen. Ze vragen ons iets en wij denken eerst dat ze graag willen dat wij hun even op de foto zetten. Maar nee, het is de bedoeling dat wij met hun op de foto gaan. Eerst met 3 leden terwijl nummer 4 een foto maakt (of eigenlijk tig foto{s) dan met ieder afzonderlijk en dan ook nog eens met de fotograaf. Het deed ons een beetje denken aan de muur in China daar was dit ook zo. Ik denk dat zij ons reuzen vinden want wij steken bijna wel een kop boven ze uit, terwijl wij ook al niet echt groot zijn. Terug in de hut warmen wij ons lekker bij het haardvuur wat onze tourleider heeft aangestoken. Samen met de andere chauffeur bereiden ze ook onze lunch voor. Terwijl we zitten te eten begint het buiten te sneeuwen. Onze mountainbikers gaan dan ook dik ingekleed op pad. Wij volgen een tijdje later maar dan in de auto. Na een aantal honderd meters zakken is de sneeuw gelukkig weer opgehouden. Ook op de terugweg schieten we nog de nodige plaatjes.
Terug in Riobamba gaan we nog even op verkenning in het stadje, maar heel veel winkels hebben hun rolluiken naar beneden en zijn dicht, ook ons cafeetje van gister is gesloten. Later blijkt dat dit komt door de situatie in het land, maar verder hebben wij er niks van meegekregen.

Oant sjen en iedereen bedankt voor de reacties, het is ook leuk om op die manier wat op de hoogte te blijven.