HORTON PLAINS

Maandag 18 januari

Vanmorgen vroeg uit de veren want we gaan naar de Horton Plains met een uitzicht over het einde van de wereld. Om dit in de meeste gevallen met een beetje redelijk uitzicht te kunnen zien moeten we vroeg zijn anders trekken er soms mistvelden binnen.

Om 05.00 eruit, 05.30 in het busje en onderweg naar hortons plain, Het blijkt toch wat verder rijden dan wij hadden gedacht. Uiteindelijk kronkelen we zo'n 1.5 uur door de bergen naar dit punt. Eerst is het nog donker maar dan begint het licht te worden en komt al snel de zon op. Onderweg zien we heel veel rododendrons en sommigen bloeien. Je hebt ze hier zelfs in een model boom zeg maar.

Eindelijk aangekomen op de parkeer plek bij de ingang van het park, krijgen we een ontbijt pakket uitgereikt die we daar eerst ter plekke moeten opeten. Wij willen het meenemen en vertrekken maar dit blijkt niet te mogen , er mag niks van plastic mee het park in zegt de gids ??? Dit is om het vervuilen van het park tegen te gaan, wij vinden het nogal een drastische maatregel maar het is zeker nodig.

Na het ontbijt halen we "alles" uit de tas waar plastic inzit of aanzit. Ik laat er wel wat inzitten hoor dan zien we dadelijk wel. Bij de ingang moeten we door een controle en kijken ze in je tas. Van de waterflesjes wordt het etiket afgehaald, beetje onlogisch vind ik want het flesje zelf is ook van plastic. Mijn banaan zit nog in vershoudfolie, hij knikt dit mag er wel opblijven en ook de rest is akkoord. Ik moet zeggen in het park eigenlijk geen troep gezien, het scheelt dus echt als je zo met je neus op de feiten wordt gedrukt.

In het begin is de weg redelijk vlak en weinig klimmen, de auto heeft ons al behoorlijk omhoog gebracht. Onderweg ook nog het topje van Adam's prak gezien, voor veel Srilankanen een heilige berg en voor veel toeristen een attractie.
We zijn met 11 man onderweg maar ieder loopt in zijn eigen tempo en zo nu en dan wachten we op elkaar.

Het eerste uitkijk punt is het kleine einde van de wereld. Je ziet een heel eind naar beneden een kloof in met ergens onderin een rivier. Onderweg diverse bloemen en vogels en vlinders gezien. Ook het paardhert hebben we gespot. Het volgende uitkijk punt is the end of the world, ik had er wat meer van verwacht. Misschien komt dit ook wel omdat er zoveel toeristen zijn, dan kun je eindelijk niet genieten van de mooie uitzichten want er staat altijd iemand in je blikveld.

Nu gaan we voor de Bakers watervallen. Dit is een behoorlijk geklim en geklauter, dit is al niet mijn favoriete bezigheid. Gestaag loop ik door en met zo nu een dan een slok water en wat fruit kom ik een heel eind. Gelukkig zijn er meer binnen de groep die klimmen niet echt fijn vinden. De watervallen, liggen dan ook nog weer eens een stukje naar beneden, maar nu ik zover ben gekomen, ga ik ook die trap af, zelfs als dit inhoudt (en dat houdt het) dat ik ook weer terug omhoog moet.

Eenmaal dit achter de rug hebbende gaan we via een andere route terug naar het begin punt. We lopen nu wat meer vlak hoeven niet meer veel te stijgen. Het weer is mooi gebleven en de zon staat aan de hemel. Toen we vanmorgen vertrokken was het frisjes, dit kwam door het vroege tijdstip maar vooral ook door de hoogte.

Met het busje terug kost ook weer minimaal een uur. Eenmaal weer bij hotel Alpine kunnen we ons nog even omkleden in de 2 kamers die ze voor ons hebben vrij gehouden en waar ook alle bagage staat. Ik trek snel een ander shirtje aan en kan er voor de rest van de dag weer tegenaan.

De lunch gebruiken we bij het Grand Hotel in de barista, een koffiewinkel dit houdt ook in dat ze geen thee schenken, dan maar een watertje. Wel eet ik er een super lekkere wrap met tandoori chicken. Na de lunch kunnen we nog even een kijkje nemen in het victoriaanse Grand Hotel. De aankleding van binnen is echt nog met een grandeur van vroeger, leuk om een keertje te zien.

Dan gaan we weer verder met de bus en rijden we door de theeplantages. De heuvels zijn hier zo lijkt het alleen maar bedekt met de theestruik. Zo nu en dan zien we de pluksters bezig. We maken als het kan een stop, maar omdat we in de "bergen" zitten zijn de wegen smal en is overal stoppen niet mogelijk.

Bij de theefabriek, estate van Macwoods / labookellie, hebben we een rondleiding . Eerst krijgen we een kopje thee en dan lopen we met een gids door de fabriek. He is een vrij korte rondleiding maar dat vind ik niet erg. De duurste thee is de zilvertip, de witte thee, die kan op de veiling 22.000 rupie opbrengen per 50 gram.
Daarna komt de Orange Pekoe, (dronken we vroeger thuis ook altijd, dan wel van Pickwick) dan de BOP, broken Orange Pekoe, dan de BOPF de broken Orange Pekoe fine en tot slotte de dust.

We vervolgen de route, als we net onderweg zijn, zien de anderen een jongen langs de weg met een bos bloemen, in de tijd dat wij door de haarspeldbochten naar beneden rijden vliegt hij ook weer naar beneden (met een trap) ik zie hem nu ook staan. We gaan nu voor het eerst door een tunnel en stoppen vrij snel hier na bij een uitzichtpunt. Het is alleen wat heiig dus een superfoto zal het niet worden. Terwijl we staan te praten komt die jongen de bocht om vliegen, huigen en puffen.

We zijn zo onder de indruk van zijn prestatie, dat we met z'n vieren voor 2000 rupie het bos kopen. De jongen blijkt doofstom te zijn, en dit in een manier om in zijn onderhoudt te voorzien. Onze gids vertelt dat als je op Sri Lanka een gehandicapt kind hebt dan is het hele gezin gehandicapt. De regering probeert wel scholen op te zetten maar het is nog lang niet allemaal goed geregeld. We geven het bos aan Marjan onze gids.

Het is heel kunstig gemaakt, er zitten dahlia's en chrysanten in en rond de bloem zijn allemaal bladeren gevouwen, elke bloem is een boeketje op zich. We zijn wel bang voor de jongen dat morgen zijn target omhoog moet, vandaag 1 bos verkocht, dan morgen 2 verkopen, en ja of hij elke dag dit soort toeristen treft is nog maar de vraag.

Het is rond 18.00 uur als we bij de stand Kandy aankomen, maar het verkeer is zo druk dat we pas rond 19.00 bij het hotel staan. We volgen een heel eind de Peradinya weg en zien allemaal lekkere patisserieën, ziet er goed uit.

We eten in het hotel, niemand heeft meer zin na deze rit om nog de stad in te gaan.