Op weg naar de kust 10-10-2010

Hallo allemaal,
alweer een poosje geleden dat ik heb geschreven maar ik ga nu weer een beetje bijwerken. Zondag 10-10-2010 zijn we van Chiclayo op weg gegaan naar Trujillo en dan door naar de kust. We gingen in dit geval met een directo bus. Deze rijdt een beetje door en stopt niet overal om mensen in telaten stappen. We gaan weer door droog woestijnig gebied. De hele kuststrook van Peru ziet er volgens mij zo uit. Soms alleen maar zand, maar dan ook weer hele stukke groen met suikerriet of maïs, soms ook bomen. Ze zijn bezig om de woestijn om te toveren in een oase. Ze boren een diepe put en vanuit daar leggen ze een drupsysteem aan wat dus een groot gebied irrigeert. We zien soms ook in de middel of nowhere, in het zand dus een soortement ligboxenstallen staan. Later navragen levert op dat hier pieken in zitten, zoals Cees het zegt. Kippen dus.
Na ongeveer 3 uur zijn we in Trujillo maar we moeten naar Huanchaco. Gelukkig staat er al een busje voor ons klaar in het busstation. Elke maatschappij heeft hier zijn eigen terminal ergens in de stad en daar rijden de bussen naar binnen en komen dan achter een hek te staan. Zal wel ergens goed voor zijn denk ik.
Het busje is eigenlijk een maatje te klein maar toch met 4 personen op de achterbank, 4 in het midden en 3 voorin lukt het. Een gedeelte van de bagage gaat op het dak. Ze hebben hier overal in de wegen echte drempels, alle chauffeurs remmen heftig af en je gaat er met een zachte boem overheen. Als je ziet hoeveel er hier liggen van die dingen dan hebben wij in Nederland echt niet te klagen, bovendien zijn ze dusdanig dat je er niet met gang overheen hoeft te gaan, tenzij je van je auto afwilt. We verlaten Trujillo en ja daar zien we de zee, de Pacific ocean. Na een poosje rijden we Huanchaco binnen een echt kustplaatsje voor de toerist. Ons hotel Las Palmerias staat aan de kust maar van buiten ziet het er niet direct hoopgevend uit. Maar eenmaal binnen zien we een prachtig zwembad en ook het gebouw binnen is mooi. We krijgen kamer 118 deze ligt het hoogste en heeft daardoor schitterend uitzicht over de oceaan. We hebben een balkonnetje waar precies 2 stoeltjes op passen. Na dat we ons hebben geïnstalleerd gaan we het dorpje in opzoek naar iets te eten , het is ondertussen 14.45 en we hebben nog geen lunch gehad. We komen van alles tegen maar niks staat ons aan, zoals jullie weten ben ik nogal wat kieskeurig en Conny houdt niet van vlees dus dan is het soms even zoeken. We hebben al een flink stuk van de boulevard gehad en leggen het nu bijna af van de honger en de dorst en besluiten nu gewoon ergens te gaan zitten en dan zien we wel. Het tentje direct aan het strand ziet er nou niet je van het uit, maar iets drinken moet altijd kunnen. De kaart een keertje bekeken en toch ook maar iets te eten besteld en geloof het of niet maar Conny eet hier haar lekkerste vis tot nu toe en ook mijn omelet is prima. We lopen verder over de boulevard en komen iemand tegen met broodjes, de mevrouw snapt dat we het over haar broodjes hebben en zegt verderop is een bakker en inderdaad onze neus volgens en we komen er. We kunnen hier ook iets drinken en dat besluiten we te doen. Een theetje en een muffin. Als je hier thee negro besteld, krijg je altijd thee met kaneel en kruidnagel, niet echt mijn keus, maar oké. We nemen wat broodjes mee, tikken in een winkeltje nog een blikje tonijn op de kop en wat snoep en koekjes en weer de nodige liters water en lopen dan in sneltrein vaart terug naar ons hotel om vanaf daar de zon in de oceaan te zien zakken. Oh ja we hebben ook een wijntje gekocht en nuttigen die op onze kamer.

oant moarn Trijntje