Donderdag 1-10-2015

Vandaag verlaten we Olkhon weer en gaan we naar Irkutsk.
We worden vanmorgen wakker met veel wind. De golven op het Baikal meer hebben al witte kopjes. We hoeven ons niet super te haasten want de bus pikt ons om 11.00 uur op.

Als we aan het ontbijt zitten komt Sergey nog even langs om te zeggen dat we om 10.20 klaar moeten staan. Omdat het zo hard waait gaat de ferry wat minder vaak en moeten we er op tijd zijn. Tevens krijgen we allemaal nog een kadootje, Els een gebedsplaatje met een flesje gezegende olie , Elly een zakje pinda's in chocola en ik een chocola ei, heel leuk.

Gister alles al ingepakt dus wat dat betreft maakt de tijd ons niks uit, wat eerder wat beter. Het busje is er inderdaad rond 10.20 en dropt ons bij een ander hotel waar een busje met onze chauffeur van de heenreis klaar staat. Er blijken al 11 mensen in te zitten met ons erbij is het een volle bak. Het zit dan ook niet echt prettig.

Na 3 kwartier zijn we bij de ferry, hier kunnen we direct oprijden en ook alle andere auto's en busjes die er staan gaan mee, het is deze keer de grote Ferry. Wij stappen nu wel uit het busje. De overtocht is ondanks de wind nog redelijk kalm en met een kwartier staan we al weer op de andere oever.

Na 10 minuutjes stopt hij bij een standbeeld op een heuvel , het is het beeld van een reiziger, zover komen we in het Duits maar of het ook een specifiek iemand is geen idee. Dan na ongeveer een uur te hebben gereden stoppen we voor de lunch bij een eetschuur. Wij hebben het brood in de tas maar de meesten bestellen een salade en dumplings.

De weg is droog dit in tegenstelling tot de heenweg, het gaat daarom ook wel vlot en dat treffen we want we zitten wat ongelukkig op gevouwen en ingeklemd op de achterbank. Net voordat we Irkutsk bereiken, begint het te sneeuwen. Het was wel koud maar dat kwam vooral ook door de wind, maar nu dus ook sneeuw.

De chauffeur dropt ieder bij zijn bestemming en hij weet zowaar ons hotel te vinden, Dzamballa. Hij zet ons af en wij op zoek, het ziet er echt niet uit, we staan tussen een serie flats die er niet al te meer uit zien en nergens een bord. Wij vragen, maar niemand zegt het iets, het adres klopt geven ze aan maar hotel, schouder ophalen. Dan gelukkig is er iemand die zegt die deur moet je hebben.

Het is een zinken deur waar niks op staat en waar een kastje naast hangt waar je een pincode op in kunt drukken. We drukken op goed geluk en dan gaat de deur open en er staat een mevr en binnen ziet het er aardig beter uit, ze brengt ons direct naar het appartement, het ziet er netjes uit. Els ontdekt in de WC wel een kakkerlak de eerste deze reis, hier zijn we niet blij mee maar ja hij zit er al.

Omdat het al tegen 18.00 is besluiten we maar even naar de supermarkt te lopen, de spar, en daar wat eten voor vanavond te halen.